"Το πάθημα του σκανταλιάρη λαγού", ποίημα της Φυλλιώς Νικολούδη, (περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 56) διαβάσαμε ως αφόρμηση για να ετοιμάσουμε τα πασχαλινά λαγουδάκια μας.
Το ωραίο στην όλη συζήτηση που έγινε ήταν ότι αναγνώρισαν όλα τα παιδιά ποιες συμπεριφορές του λαγού, ήταν οι σκανταλιάρικες. Σε ερώτηση μου όμως αν είναι και τα ίδια σκανταλιάρικα, πήρα αρνητική απάντηση από όλους. Αυτό έγινε αρχικά γιατί μόλις άρχισα να εξιστορώ τις δικές μου σκανταλιές, κάποιοι από τους μαθητές μου μου ανέφεραν τις παρακάτω σκανταλιές:
Το ωραίο στην όλη συζήτηση που έγινε ήταν ότι αναγνώρισαν όλα τα παιδιά ποιες συμπεριφορές του λαγού, ήταν οι σκανταλιάρικες. Σε ερώτηση μου όμως αν είναι και τα ίδια σκανταλιάρικα, πήρα αρνητική απάντηση από όλους. Αυτό έγινε αρχικά γιατί μόλις άρχισα να εξιστορώ τις δικές μου σκανταλιές, κάποιοι από τους μαθητές μου μου ανέφεραν τις παρακάτω σκανταλιές:
- τo καλοκαίρι κατάβρεχα τους πάντες με το νεροπίστολο μου
- φορούσα ένα σεντόνι και έκανα το φάντασμα για να τρομάζω τις αδερφές μου
- έκρυψα το κινητό της μαμάς
- έκρυψα τα κλειδιά του αυτοκινήτου του μπαμπά
- έφαγα το σάντουιτς του μπαμπά
- πήρα τα παπούτσια της μαμάς και τα κατέβασα στο σπίτι της θείας
- έκρυψα το πάπλωμα και τα μαξιλάρι κάτω από το κρεββάτι
- έριξα μπαλόνι με νερό στα μούτρα του αδερφού μου.
Αφού γελάσαμε αρκετά με τα "αγιόπαιδα" μου, συνεχίσαμε με τις κατασκευές, τις οποίες θα αναρτήσω μόλις ολοκληρωθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου