Η πασχαλιά, το φυτό της Παναγίας!!!

Λέγεται ότι μετά τη Σταύρωση του Κυρίου μας, η Παναγία έκατσε κάτω από ένα δέντρο να θρηνήσει. Το δέντρο αυτό είχε μόνο φυλλαράκια. Η Παναγία έκλαψε τόσο πολύ που την πήρε ο ύπνος. Το δέντρο τότε έριξε όλα τα φύλλα του για να σκεπάσει τη Παναγιά και να τη ζεστάνει. Η Παναγία μόλις ξύπνησε και κατάλαβε τι είχε συμβεί, ευλόγησε το φυτό να είναι πάντα μοσχοβολιστό. Τότε το δέντρο έβγαλε πάλι φύλλα και μικρά άνθη που γέμισαν τον τόπο από το άρωμα τους. Απο τότε το φυτό ονομάστηκε Πασχαλιά και ανθίζει μια φορά το χρόνο, για περίπου ένα μήνα, την περίοδο του Πάσχα. 

Παρατηρήστε τις παρακάτω εικόνες με τις πασχαλιές κι ετοιμάστε κι εσείς τις δικιές σας. 

 Θα μπορούσατε να σχεδιάσετε και να ζωγραφίσετε τις πασχαλιές εσείς. θα μπορούσατε να ζωγραφίστε την παραπάνω ιστορία και να ανεβάσετε τη ζωγραφιά στο padlet για να την δούμε κι εμείς.

Μια πρόταση είναι επίσης να δημιουργήσετε κλαδιά πασχαλιάς με πλαστελίνη.

Πάρτε ένα μοβ χαρτί, σχεδιάστε και κόψτε μοβ ανθάκια και κολήστε τα σε ένα γυμνό κλαδάκι που θα σας βρει η μαμά. Ζητήστε από τη μανούλα να ψεκάσετε τη κατασκευή σας και με τη κολώνια σας.

Ανυπομονώ να δω τις λουλουδένιες πασχαλινές δημιουργίες σας!!!

Για να ακούσω και τις σκέψεις σας. Το κορίτσι του πίνακα ζωγραφικής τι σκέφτεται; Πού πηγαίνει; Γιατί κρατάει πασχαλιές; Πού τις βρήκε; Θα συναντήσει κάποιον; 

Γράψτε μου στην σχετική ανάρτηση στο padlet μας, τις ιδέες σας!!!

S.G.Anderson, H εποχή των πασχαλιών, Ιδιωτική Συλλογή

Artful Thinking...εξ αποστάσεως!!!

 Ο πίνακας που βλέπετε ονομάζεται «Emmie’s catch» και ανήκει στον Μorgan Weistling.

             https://www.artrenewal.org/Common/Image?imageId=3752&artworkId=4117

  Σκεφτόμουν να συνεχίσουμε κάποιες από τις δραστηριότητες που συνηθίζαμε μέσα στην τάξη και μία από αυτές ήταν η προσεχτική παρατήρηση έργων τέχνης, στοχεύοντας στην καλλιέργεια της σκέψης.

 Θα ανεβάσω λοιπόν στον ψηφιακό μας πίνακα (padlet), τον παραπάνω πίνακα τρεις φορές, με διαφορετικό τίτλο-ερώτηση. Σε κάθε ανάρτηση, όποιος μαθητής θέλει να συμμετέχει, αφού  έχει παρατηρήσει πολύ καλά τον πίνακα, σας υπαγορεύει τι να γράψετε στο σχόλιο, αφού του έχετε διαβάσει την ερώτηση. Το σχόλιο θα ξεκινά με το όνομα του μαθητή. Παρακαλώ να του έχετε διαβάσει πρώτα τα προηγούμενα σχόλια γιατί δεν επιτρέπεται να πουν το ίδιο (τα παιδιά το γνωρίζουν αυτό, οπότε αν συμβεί, αρκεί να τους πείτε να παρατηρήσουν κάτι διαφορετικό και θα το κάνουν, είναι γνώστες της διαδικασίας, καλούνται όμως να την θυμηθούν). Η ρουτίνα σκέψης που θα αξιοποιήσουμε ονομάζεται «Βλέπω, Σκέφτομαι, Αναρωτιέμαι» του προγράμματος Artful Thinking, της παιδαγωγικής ομάδας Project Zero, του Πανεπιστημίου του Harvard .

  ΠΡΟΣΟΧΗ. Θέλει εξάσκηση και πολύ προσπάθεια από όλους (σε αυτό το σημείο καλείσθε να βοηθήσετε τα παιδιά σας) να διακρίνετε το Βλέπω από το Σκέφτομαι. Βλέπω εννοούμε αυτό που αντικρύζουν τα μάτια μας, αυτό που έχουμε μπροστά μας, ενώ Σκέφτομαι είναι το συμπέρασμα που βγάζω από αυτό που βλέπω, οι σκέψεις μου για το τι συμβαίνει. Με το Αναρωτιέμαι θέλουμε να μάθουμε το κάτι παραπάνω για αυτό που βλέπουμε. Ποια ερωτήματα μας γεννάει το έργο τέχνης?

Ηλεκτρονικά παζλ με θέμα την 25η Μαρτίου 1821

  Ενώνοντας τα κομμάτια των παρακάτω  παζλ, σας δίνεται η ευκαιρία να προσεγγίσετε με τα παιδιά σας τα ιστορικά γεγονότα της εποχής μέσα από την Τέχνη.

 Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να επιλέξετε το λινκ. Στην συνέχεια πατήστε πάνω στο εικονίδιο με το φαντασματάκι  για να εμφανιστεί αχνά η εικόνα του παζλ μπροστά σας. Μετά από ελάχιστη  εξάσκηση, θα μπορούν να ενώνουν  τα κομμάτια κατευθείαν, χωρίς να βλέπουν την εικόνα, παρά μόνο με τον συνδυασμό χρωμάτων, σχημάτων και γραμμών.

Γραμματόσημο με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη  

Γραμματόσημο με τη Μπουμπουλίνα.


Πίνακας ζωγραφικής "Καραούλι"του Θεόδωρου Βρυζάκη


Πίνακας ζωγραφικής "Έφιππος Έλληνας Αγωνιστής" του Ευγένιου Ντελακρουά.


Πίνακας ζωγραφικής "Η Ελλάς ευγνωμονούσα" του Θεόδωρου Βρυζάκη


Πίνακας ζωγραφικής "Κρυφό σχολείο" του Νικόλαου Γύζη.


Πίνακας ζωγραφικής "Ο θρύλος Της Αγίας Λαύρας" του Θεόδωρου Βρυζάκη.

Ένα έργο τέχνης γίνεται η αφορμή της νέας συνεργατικής δράσης που ξεκινάει ανάμεσα στο νηπιαγωγείο και το Ειδικό Δημοτικό Περάματος.

Oι μαθητές του 9ου Νηπιαγωγείου Περάματος επισκέφθηκαν το Ειδικό Δημοτικό Περάματος, τους φίλους μας, όπως αποκαλούμε τους συμμαθητές μας της μεγαλύτερης βαθμίδας, για την έναρξη μιας ακόμα συνεργατικής δράσης που θα αποδείξει ότι όταν έχεις να κάνεις με παιδιά δεν υπάρχουν διαφορές στα συναισθήματα. Γιατί όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας και ορατών ή μη δυσκολιών, τα διακρίνει η ανάγκη για παιχνίδι μέσα σε συνθήκες που τους διασφαλίζουν την ασφάλεια και την ελευθερία να εκφραστούν και να δημιουργήσουν.

Η δράση μας λοιπόν ξεκίνησε με προσεχτική παρατήρηση του πίνακα "Νέο χιόνι στη Λεωφόρο"του Edward Munch και καταγραφή των σκέψεων των μαθητών των δύο βαθμίδων.

 Οι μαθητές μας αξιοποίησαν  τη ρουτίνα σκέψης "Βλέπω, Σκέφτομαι, Αναρωτιέμαι" του προγράμματος Artful Thinking. Οι σκέψεις και οι ιδέες που ακούγονταν, όλες καταγράφηκαν σε χαρτάκια, τα οποία και αναρτήσαμε δίπλα στον διαδραστικό πίνακα, προκειμένου να γίνεται ορατή η σκέψη τους και σε επόμενες χρονικές στιγμές.

 Ως επέκταση της δραστηριότητας, παίξαμε κινητικά παιχνίδια και ζωντανέψαμε τον πίνακα.

                             Η δράση μας θα συνεχιστεί!!!!

"Η Σταχτοπούτα" ...αλλά όχι η γνωστή!!!

   
   Διανύουμε και σιγά σιγά ολοκληρώνουμε τον δεύτερο μήνα του Φθινοπώρου και οι αλλαγές της φύσης είναι ένα από τα θέματα που συζητάμε. Η πτώση των φύλλων και η αλλαγή στο χρώμα τους είναι χαρακτηριστικό της εποχής και ο παραπάνω πίνακας του Morgan Weistling είναι ένα καλό παράδειγμα για να παρατηρήσουμε τη φύση μέσα από τη Τέχνη.
 Αξιοποιώντας τη ρουτίνα σκέψης Βλέπω/Σκέφτομαι/Αναρωτιέμαι του προγράμματος Artful Thinking, της παιδαγωγικής ομάδας Project Zero του Πανεπιστημίου Harvard , έγινε προσεκτικότερη μελέτη του πίνακα.

  Έγινε προσπάθεια να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές τη διαφορά του Βλέπω από το Σκέφτομαι και στην συνέχεια ακολούθησε το Αναρωτιέμαι. Όλα σχετικά με τον πίνακα που είχαμε μπροστά μας και για κάθε σκέψη , κάθε ιδέα που ακουγόταν, γινόταν η καταγραφή και η ανάρτηση της δίπλα στον πίνακα, προκειμένου να γίνεται ορατή και η σκέψη των μαθητών στους ίδιους.

Επέκταση της παραπάνω δραστηριότητας ήταν η δημιουργία μιας ιστορίας. Αξιοποιήθηκε μια άλλη ρουτίνα σκέψης του Artful Thinking, αυτή που ένα έργο τέχνης γίνεται η αρχή/το μέσο/ή το τέλος μιας ιστορίας. 

Οι μαθητές επέλεξαν να είναι ο πίνακας το μέσο στην ιστορία μας. Ονόμασαν το κορίτσι του πίνακα Σταχτοπούτα, πρότειναν κι άλλους ήρωες στην ιστορία, την κακή μητριά και τις δύο κόρες της και η ιστορία ξεκίνησε....

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η Σταχτοπούτα (Μαρίλια), που ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι στο χωριό (Ηλίας). Μαζί με τη Σταχτοπούτα ζούσε η κακιά μητριά της και οι δύο κόρες της. Μια μέρα η μητριά άρχισε να συμπεριφέρεται άσχημα στο κορίτσι. Την έβαζε να κάνει μόνη της, τις δουλειές του σπιτιού(Αθηνά). Την έβαζε να σκουπίζει το σπίτι (Λυδία) και να σφουγγαρίζει (Θοδωρής). Η Σταχτοπούτα κουραζόταν πολύ (Αιμίλιος), ενώ οι αδερφές της έβλεπαν τηλεόραση (Εστερίνα) και έβγαιναν στο μπαλκόνι για να δροσιστούν (Άγης).

Μια μέρα η κακιά μητριά ζήτησε από τη Σταχτοπούτα να της φέρει φύλλα από το δάσος (Γιώργος). Η μητριά ήθελε τα φύλλα για να φτιάξει ένα δέντρο (Δανάη). Θα ήταν ένα δέντρο, κατασκευή, πάνω σε ένα τραπέζι (Κωνσταντίνος Σ.). Ήθελε να φτιάξει ένα φθινοπωρινό δέντρο (Μιχαήλ).

Η Σταχτοπούτα πήγε στο δάσος αλλά δεν της άρεσε (Ντελάνσι). Δεν ήταν χαρούμενη (Στέφανος). Ήταν λυπημένη (Ανδριάννα) γιατί την είχε στείλει εκεί η μητριά της (Ελένη) και ήταν μόνη της (Ανατόλης). Μάζεψε τα φύλλα και γύρισε σπίτι(Αλεχάντρο).

Στο σπίτι την περίμενε η μητριά και την ρώτησε αν τα είχε μαζέψει όλα τα φύλλα (Εστερίνα). Η Σταχτοπούτα απάντησε "όχι, λίγα μόνο"(Αιμίλιος). Η μητριά τότε είπε να πάει να της φέρει κι άλλα φύλλα (Κωνσταντίνος Σ.). Στο δάσος όμως ήταν σκοτεινά και η Σταχτοπούτα ζήτησε από τη μητριά να πάει την επόμενη ημέρα, που θα είχε ήλιο (Λυδία). Η μητριά δέχτηκε. Η Σταχτοπούτα πήγε να κοιμηθεί (Δανάη) και οι αδερφές της, το ίδιο (Ανδριάννα).

Η ιστορία μας είναι έτοιμη. Κάποιοι μαθητές μοιράστηκαν τους ρόλους και την δραματοποίησαν, κάποιοι ανέλαβαν να ζωγραφίσουν και οι υπόλοιποι μοιράστηκαν σε προγραμματιστές και ρομποτάκια-Σταχτοπούτες που κινήθηκαν πάνω στην πίστα, ακολουθώντας την εξέλιξη της ιστορίας.

Το παιδί/ρομποτάκι κρατούσε στα χέρια του τη Σταχτοπούτα και ξεκινούσε τη διαδρομή απο το σπίτι. Η Σταχτοπούτα , κλήθηκε να περάσει από την σκούπα και τη σφουγγαρίστρα  για να τις πάρει να κάνει δουλειές. Μετά ο προγραμματιστής έπρεπε να την περάσει από την τηλεόραση, όπου καθόταν οι αδερφές της και χάζευαν και μετά την οδηγούσε στο δάσος με το δέντρο, απ' όπου θα μάζευε τα φύλλα. Στο τέλος της διαδρομής την Σταχτοπούτα περίμενε η κακή μητριά για να πάρει τα φύλλα.

Σε επόμενη δραστηριότητα η ιστορία μας μεταφέρθηκε και στην πίστα του ρομποτικού ποντικιού μας, το οποίο μεταμφιέστηκε στο ρόλο της Σταχτοπούτας. Οι μαθητές προγραμμάτιζαν το ρομποτάκι-Σταχτοπούτα να κινείται, μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό του, που ήταν να παραδώσει τα φύλλα στην μητριά.

" Η Μαρίνα και το μήλο"

 Αξιοποιώντας τη ρουτίνα σκέψης του Artful Thinking (Έντεχνος Συλλογισμός) της ερευνητικής ομάδας  Project Zero του Πανεπιστημίου Harvard, ο πίνακας ως η αρχή/μέση/τέλος μιας ιστορίας, οι μαθητές δημιούργησαν τη δική τους ιστορία.

(Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω και να επιβεβαιώσω το όνομα του καλλιτέχνη, γι αυτό και δεν αναφέρεται το όνομα του)

Αφού ολοκληρώθηκαν οι δραστηριότητες ενασχόλησης μας με τα φθινοπωρινά φρούτα, οι μαθητές, την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων, σχηματίζουν τον παραπάνω πίνακα σε ηλεκτρονικό παζλ, στη γωνιά του υπολογιστή.

Επόμενο θέμα μας το όργωμα και η σπορά. Δραματοποιούμε και αναπαριστάνουμε διασκεδάζοντας τις φθινοπωρινές εργασίες του αγρότη και τότε....προέκυψε η παρακάτω ιστορία, στην οποία εμπλέκεται στη μέση της ο πίνακας ζωγραφικής. 

Είναι Φθινόπωρο. Οι αγρότες σκάβουν τα χωράφια τους, τα οργώνουν και ρίχνουν σπόρους. Περιμένουν τη βροχή που θα βοηθήσει τους σπόρους να φουσκώσουν και να μεγαλώσουν. Δεν βρέχει και οι αγρότες μαζεύονται και τραγουδούν το τραγούδι της Περπερούνας. Πέφτει βροχή. Οι σπόροι μεγαλώνουν, γίνονται φυτά. Τα φυτά γίνονται δέντρα και δίνουν καρπούς. Οι αγρότες κόβουν τους καρπούς για να τους φάνε. Μαζί με τους αγρότες τρώει το φρούτο της και το κοριτσάκι του πίνακα. Το όνομα του είναι Μαρίνα. Η Μαρίνα είναι έτοιμη να δαγκώσει το μήλο, όταν βλέπει ένα σκουλήκι. Το σκουλήκι το λένε Σφίγγο. Ο Σφίγγος φοβήθηκε κι άρχισε να φωνάζει :Mην με φας, σταμάταααα!!! Η Μαρίνα του είπε. "Φύγε από εκεί. Θέλω να φάω το φρούτο μου". Ο Σφίγγος πρόλαβε και έφυγε. Η Μαρίνα είναι έτοιμη να δαγκώσει το μήλο της αλλά αυτή τη φορά εμφανίζεται ένα ποντικάκι. Το ποντίκι ήθελε να πάρει το μήλο του κοριτσιού. Η Μαρίνα του πρότεινε να το μοιραστούν. 

Έτσι το μήλο μοιράστηκε στη μέση, σε δύο ίσα κομμάτια, έφαγε η Μαρίνα, έφαγε και το ποντικάκι, που μετά πήγε στη φωλιά του.

Η ιστορία ολοκληρώνεται, οι μαθητές είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και ως επέκταση της δραστηριότητας και σύνδεση αυτής με την Ευρωπαική Εβδομάδα Προγραμματισμού, απόσπασμα της ιστορίας μας μεταφέρεται στην ρομποτική πίστα του Κόλμπι.

Οι μαθητές προγραμματίζουν το ρομποτικό ποντίκι να κατευθυνθεί προς το μήλο.

Και στη συνέχεια βοηθούν το ποντικάκι να φθάσει στη φωλιά του για να απολαύσει το μήλο του.

Tην επόμενη ημέρα η διαδρομή του Κόλμπι προς το μήλο και μετά προς τη φωλιά του αποτυπώνεται και στο χαρτί. Οι μαθητές σε ατομική προσπάθεια, σε φύλλο εργασίας, προσδιορίζουν με βελάκια κατεύθυνσης την πορεία που επιλέγουν να προγραμματίσουν, προκειμένου να φθάσουν στον πρώτο σταθμό-μήλο και στο τέλος της διαδρομής-φωλιά.

Joan Miro

Ένας πίνακας ζωγραφικής... πολλές εικόνες... δικά σας τα σχόλια!!!

Ακολουθώντας τα χνάρια καλλιτεχνών....

 Πίνακες ζωγραφικής του διασημου καλλιτέχνη  Joan Miro παρατήρησαν οι μαθητές και προσπάθησαν να μιμηθούν τον ζωγράφο και να δημιουργήσουν με τον δικό τους μοναδικό, εκφραστικό τρόπο.

Φθινοπωρινά δέντρα από την Kirsten Bailey.

Ο Νοέμβριος είναι ο τελευταίος μήνας του Φθινοπώρου και για να τον καλωσορίσουμε ετοιμάσαμε τα δικά μας φθινοπωρινά δέντρα, βασιζόμενοι στον πίνακα ζωγραφικής της Kirsten Bailey.

Για να δημιουργήσουμε τον "ουρανό'', έτσι όπως μου είπαν τα παιδιά, τους έσταξα σταγόνες τέμπερας τις οποίες κλήθηκαν να απλώσουν στο χαρτί με σφουγγάρι.

Στη συνέχεια σχεδίασαν μόνα τους τους κορμούς των δέντρων και το περίγραμμα των φυλλωμάτων. Το φύλλωμα κάθε δέντρου το σφράγισαν με τέμπερα και κυψελωτό χαρτί.

μία ιστορία...ένας πίνακας ζωγραφικής....νέες εικαστικές παρεμβάσεις!!!

Η δραστηριότητα μας ξεκίνησε διαβάζοντας "Το χαρούμενο λιβάδι". Μια ιστορία για την διαφορετικότητα, που περιγράφει τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι μαργαρίτες που ζουν σε ένα λιβαδι, να δεχτούν την παρουσία μιας παπαρούνας που φύτρωσε ανάμεσα τους.

 Στην συνέχεια της δραστηριότητας μας παρατηρήσαμε στον υπολογιστή πίνακες ζωγραφικής με λουλούδια και συγκεκριμένα με παπαρούνες. Ο πίνακας που τα νηπιάκια μου επέλεξαν για να ζωγραφίσουν είναι ο παρακάτω.

"Βαζο με παπαρούνες", Vincent van Gogh

Αρχικά ζωγράφισαν το πάτωμα και τον τοίχο (αυτή ήταν η οπτική ερμηνεία τους).

Το πάτωμα έγινε με τέμπερα και ο τοίχος με κηρομπογιά. Στην συνέχεια σχημάτισαν και ζωγράφισαν με ξυλομπογιά το βάζο και τις παπαρούνες, μόνο που εμείς, θέλοντας να τονίσουμε την ομορφιά του διαφορετικού, ανάμεσα στις παπαρούνες, προσθέσαμε και μαργαρίτες. Στην ιστορία που διαβάσαμε, οι μαργαρίτες συνειδητοποίησαν ότι και οι παπαρούνες είναι λουλούδια σαν κι αυτές, παρότι έχουν διαφορετικό χρώμα και μορφή. Το χαρούμενο λιβάδι είχε μαργαρίτες και ξεφύτρωσαν παπαρούνες. Το βάζο του Van Gogh είχε παπαρούνες κι εμείς του προσθέσαμε μαργαρίτες.

Το βάζο του Van Gogh τώρα έχει και κίτρινες πινελιές.