" Η Μαρίνα και το μήλο"

 Αξιοποιώντας τη ρουτίνα σκέψης του Artful Thinking (Έντεχνος Συλλογισμός) της ερευνητικής ομάδας  Project Zero του Πανεπιστημίου Harvard, ο πίνακας ως η αρχή/μέση/τέλος μιας ιστορίας, οι μαθητές δημιούργησαν τη δική τους ιστορία.

(Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω και να επιβεβαιώσω το όνομα του καλλιτέχνη, γι αυτό και δεν αναφέρεται το όνομα του)

Αφού ολοκληρώθηκαν οι δραστηριότητες ενασχόλησης μας με τα φθινοπωρινά φρούτα, οι μαθητές, την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων, σχηματίζουν τον παραπάνω πίνακα σε ηλεκτρονικό παζλ, στη γωνιά του υπολογιστή.

Επόμενο θέμα μας το όργωμα και η σπορά. Δραματοποιούμε και αναπαριστάνουμε διασκεδάζοντας τις φθινοπωρινές εργασίες του αγρότη και τότε....προέκυψε η παρακάτω ιστορία, στην οποία εμπλέκεται στη μέση της ο πίνακας ζωγραφικής. 

Είναι Φθινόπωρο. Οι αγρότες σκάβουν τα χωράφια τους, τα οργώνουν και ρίχνουν σπόρους. Περιμένουν τη βροχή που θα βοηθήσει τους σπόρους να φουσκώσουν και να μεγαλώσουν. Δεν βρέχει και οι αγρότες μαζεύονται και τραγουδούν το τραγούδι της Περπερούνας. Πέφτει βροχή. Οι σπόροι μεγαλώνουν, γίνονται φυτά. Τα φυτά γίνονται δέντρα και δίνουν καρπούς. Οι αγρότες κόβουν τους καρπούς για να τους φάνε. Μαζί με τους αγρότες τρώει το φρούτο της και το κοριτσάκι του πίνακα. Το όνομα του είναι Μαρίνα. Η Μαρίνα είναι έτοιμη να δαγκώσει το μήλο, όταν βλέπει ένα σκουλήκι. Το σκουλήκι το λένε Σφίγγο. Ο Σφίγγος φοβήθηκε κι άρχισε να φωνάζει :Mην με φας, σταμάταααα!!! Η Μαρίνα του είπε. "Φύγε από εκεί. Θέλω να φάω το φρούτο μου". Ο Σφίγγος πρόλαβε και έφυγε. Η Μαρίνα είναι έτοιμη να δαγκώσει το μήλο της αλλά αυτή τη φορά εμφανίζεται ένα ποντικάκι. Το ποντίκι ήθελε να πάρει το μήλο του κοριτσιού. Η Μαρίνα του πρότεινε να το μοιραστούν. 

Έτσι το μήλο μοιράστηκε στη μέση, σε δύο ίσα κομμάτια, έφαγε η Μαρίνα, έφαγε και το ποντικάκι, που μετά πήγε στη φωλιά του.

Η ιστορία ολοκληρώνεται, οι μαθητές είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και ως επέκταση της δραστηριότητας και σύνδεση αυτής με την Ευρωπαική Εβδομάδα Προγραμματισμού, απόσπασμα της ιστορίας μας μεταφέρεται στην ρομποτική πίστα του Κόλμπι.

Οι μαθητές προγραμματίζουν το ρομποτικό ποντίκι να κατευθυνθεί προς το μήλο.

Και στη συνέχεια βοηθούν το ποντικάκι να φθάσει στη φωλιά του για να απολαύσει το μήλο του.

Tην επόμενη ημέρα η διαδρομή του Κόλμπι προς το μήλο και μετά προς τη φωλιά του αποτυπώνεται και στο χαρτί. Οι μαθητές σε ατομική προσπάθεια, σε φύλλο εργασίας, προσδιορίζουν με βελάκια κατεύθυνσης την πορεία που επιλέγουν να προγραμματίσουν, προκειμένου να φθάσουν στον πρώτο σταθμό-μήλο και στο τέλος της διαδρομής-φωλιά.