Μικροί συγγραφείς του 9ου Νηπιαγωγείου Περάματος

 "Άμα βάψεις το λαγό κόκκινο σαν το αυγό" ονομάζεται το βιβλίο της Γιολάντας Τσιαμπόκαλου που διαβάσαμε σήμερα και εμπνευστήκαμε τις δικές μας ιστορίες για να τις αφιερώσουμε στην συγγραφέα του βιβλίου, την οποία θα συναντήσουμε αύριο στο 2ο Νηπιαγωγείο Περάματος, που θα επισκεφθούμε στα πλαίσια του eTwinning έργου μας και της συνεργασίας μας.

Για να μάθετε τι γίνεται όταν βάφεις κόκκινο έναν λαγό, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το βιβλίο. 

Για να μάθετε όμως τι γίνεται όταν βάφεις άλλα χρώματα το λαγό, δεν έχετε παρά να διαβάσετε τις εμπνεύσεις των μαθητών μου.

Οδυσσέας

Αν βάψεις έναν λαγό πράσινο σαν το αχλάδι, θα θυμώσει.

Ειρήνη

Θα πάει σε μια μαμά και θα ζητήσει να το ξεπλύνει.

Γιάννης

Η μαμά μόλις το δει θα τρελαθεί και θα πέσει κάτω ξερή.

Νικόλας

Τότε θα πάει να βρει μια βρύση για να πλυθεί.

Αριάδνη

Θα μπει μέσα στο μπάνιο της μαμάς.

Κωνσταντίνος Περ.

Θα μπει μέσα στη μπανιέρα και αυτή θα γίνει πράσινη και ο λαγός πάλι άσπρος.

😊😊😊

Όμως γράψαμε κι άλλη εκδοχή της ιστορίας.

Θοδωρής

Αν βάψεις ένα λαγό μπλε σαν τη θάλασσα, θα νιώσει ωραία.

Αλίκη

Θα πάει στους φίλους του για να τον δούνε.

Μαρία

Οι φίλοι του δεν θα τον καταλάβουν και θα τρομάξουν. Ο μπλε λαγός θα τους πει να μην ανησυχούν αλλά αυτοί θα τον διώξουν.

Κατερίνα

Ο μπλε λαγός θα στεναχωρηθεί και θα αρχίσει να κλαίει.

Σοφία

Ο λαγός θα ξεβάψει από τα δάκρυα του και θα γίνει πάλι άσπρος.

😊😊😊

Αλλάξαμε κι άλλο χρώμα το λαγό.

Νίκος

Αν βάψεις έναν λαγό πορτοκαλί, όπως ένα πορτοκάλι, θα γκρινιάζει συνέχεια μέχρι να τον βάψεις μπλε γιατί αυτό το χρώμα του άρεσε.

😊😊😊

Κι άλλο ένα χρωματάκι...

Σταύρος

Αν βάψεις έναν άσπρο λαγό κίτρινο, σαν το λεμόνι, θα νιώσει χάλια.

Αγγελιάννα

Γιατί το λεμόνι είναι ξινό. Για να νιώσει γλύκα, θα πάει να βουτήξει σε μια τούρτα σοκολάτα.

Πέτρος

Τότε θα γίνει καφέ, σοκολατένιος και θα θέλουν να τον φάνε οι άνθρωποι.

Ελιντόν

Μόλις πάνε να τον δαγκώσουν οι άνθρωποι θα καταλάβουν ότι είναι κανονικός

Κωνσταντίνος Πασ.

Για να τον βοηθήσουν, θα τον κάνουν μπάνιο και θα γίνει πάλι άσπρος λαγός.

Η 3η ψηφιακή μας ιστορία.

  Αισίως και έχοντας αποκομίσει πολλά οφέλη τόσο η ίδια όσο και οι μαθητές μου, φθάσαμε στο τέλος του προγράμματος "Δραστηριότητες ψηφιακής αφήγησης στο Νηπιαγωγείο", το οποίο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε φέτος.
  Πριν ξεκινήσω τη περιγραφή,  οφείλω ένα πολύ πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στην γλυκιά συνάδελφο και επιμορφώτρια κα Άννα Μουταφίδου, η οποία πρόσφερε σε μένα αλλά και στους άλλους συναδέλφους που συμμετείχαμε (αν δεν κάνω λάθος, 12 νηπιαγωγεία από όλη την Ελλαδα συμμετείχαν)  αυτήν την ευκαιρία, μοιράστηκε μαζί μας τις γνώσεις της, μας στήριζε σε κάθε μας βήμα, ήταν δίπλα μας στις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε, από την αρχή μέχρι και την τελευταία στιγμή.
 Οι δύο πρώτες ψηφιακές ιστορίες που δημιουργήσαμε με τα παιδιά, ήταν φανταστικές. Για αυτήν την ιστορία μας, κληθήκαμε να εντοπίσουμε ένα θέμα/πρόβλημα της καθημερινότητας μας και αυτό να επεξεργαστούμε.
  Συζητήσαμε και αναζητήσαμε με τα παιδιά τα προβλήματα αυτά που μας απασχολούν. Όλα όσα μου ανέφεραν είχαν να κάνουν με παραβίαση των κανόνων που έχουμε θέσει όλοι μαζί  από την αρχή της χρονιάς. Προσπάθησα να κατευθύνω την κουβέντα μας σε μια ενοχλητική συμπεριφορά όλων, προς τους συμμαθητές τους, το να μην μαρτυρούν ο ένας τον άλλο, αλλά να συμβουλεύουν τον φίλο τους εκείνη την στιγμή, να του θυμίζουν την πρέπουσα συμπεριφορά και αν συνεχίσει να επαναλαμβάνεται η ιδια συμπεριφορά , τότε να έρθουν να ζητήσουν την βοήθεια μου.
 Τα παιδιά στην καθημερινότητα μας θα έρθουν πολύ συχνά να μου σχολιάσουν ότι π.χ. ο φίλος τους άλλαξε παιχνίδι, χωρίς να μαζέψει,  ότι δεν τακτοποίησε τα πράγματα του και παίζει, ότι του πήρε την σειρά στο τρενάκι κ.α. Με αυτά τα δεδομένα ξεκίνησε η ιστορία μας και αυτό το πρόβλημα τους ζήτησα να διαπραγματεύονται οι ήρωες αυτής. Κατέληξε βέβαια αναλύοντας άλλο πρόβλημα-συμπεριφορά, αλλα αυτό τελικά δεν έχει και τόσο σημασία. 
 Επέλεξαν ήρωες ζωάκια-ήρωες της καλοκαιρινής μας γιορτής, που είχαμε πρωτοαναφερει και για σκηνικό το δάσος.
 Ακολούθησε η συγγραφή της ιστορίας, η οποία διήρκησε δύο ημέρες λόγω φόρτου εργασίας αλλα και νέων ιδεών, οι οποίες άλλαξαν την ιστορία.
 Στην εικονογράφηση της ιστορίας οι ζωγραφιές έγιναν όλες ομαδικά. Αρχικά ξεκινήσαμε να μοιράζουμε αρμοδιότητες, ποιος θα ζωγράφιζε τι, αλλά προέκυψε αίτημα με κλάμα από ένα μαθητή να ζωγραφίσει μόνο αυτό που είπε ο ίδιος. Έχουμε λειτουργήσει έτσι στο παρελθόν και δικαιολογείται το αίτημα του, όμως εγώ το θεώρησα σαν αφορμή να ενισχύσω την συνεργατική μας αυτή δράση. Επιπλέον επειδή με ρώτησαν πως να κάνουμε τα ζωάκια να κρύβονται πίσω απο τους θάμνους αλλά να φαίνονται παράλληλα, στην πρώτη διαφάνεια οι ήρωες είναι ζωγραφισμένοι, ενώ στις υπόλοιπες ετοιμάστηκαν μόνο τα σκηνικά και οι ήρωες ξεχωριστά. Με τις κατάλληλες λήψεις φωτογραφιών με τους ήρωες σε διαφορετικές θέσεις, που πρότειναν τα παιδιά, ολοκληρώθηκε και η εικονογράφηση.
 Σε επόμενο στάδιο ηχογραφήσαμε την ιστορία και έγιναν οι προτάσεις για την προσθήκη ήχων. Όλους τους ήχους τους δημιουργήσαμε εμείς. Σε κάθε στάδιο που βρισκόμασταν τα παιδιά παρακολουθούσαν την επόμενη ημέρα το αποτέλεσμα των προτάσεων τους σε βίντεο και έκαναν παρατηρήσεις και διορθώσεις. Στην ψηφιοποίηση αυτής της ιστορίας δεν συμμετείχαν τα παιδιά. Οι τελευταίες ιδέες τους αφορούσαν την πρώτη διαφάνεια του βίντεο καθώς και τις διαφάνειες των πρωταγωνιστών. Ήθελαν να αναφέρεται το όνομα τους και να έχει φωτογραφία τους. Στην ερώτηση μου για το, αν θα έχει η 3η ψηφιακή μας ιστορία μουσική έναρξης, καταλήξαμε να γράψουμε τραγούδι , όλοι μαζί αυτή τη φορά . Πατήσαμε πάνω στον ρυθμό του τραγουδιού "Οι εννέα μελισσούλες"(Ζουζούνια), το οποίο είχαμε χορέψει και δραματοποιήσει την προηγούμενη ημέρα. Ξεκίνησα τον πρώτο στίχο η ίδια και ψάχναμε όλοι μαζί την συνέχεια και ομοιοκαταληξίες. Την ίδια ημέρα κάναμε και την ηχογράφηση. 
 Πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να παρακολουθήσετε την νέα μας ιστορία. θα χαρούμε ιδιαίτερα αν δούμε και διαβάσουμε τα σχόλια σας. Καλή θέαση και ακρόαση!!!

https://www.youtube.com/watch?v=emdDRUaoM7A

Η 2η ψηφιακή μας ιστορία.

 Το πρόγραμμα επιμόρφωσης "Δραστηριότητες ψηφιακής αφήγησης στο νηπιαγωγείο", το οποίο πραγματοποιείται από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Μακεδονίας, με υπεύθυνη προγράμματος την κα Άννα Μουταφίδου, συνεχίζεται και μόλις ολοκληρώθηκε η δεύτερη ψηφιακή μας ιστορία.
 "Η περιπέτεια του Χταποδούλη" ο τίτλος της ιστορίας μας, η οποία είναι δημιουργία των μαθητών. 
 Η έναρξη της συγγραφής της ιστορίας μας ξεκίνησε δύο βδομάδες πριν, όταν επιστρέψαμε από μια λαογραφική έκθεση παλαιών αντικειμένων, που πραγματοποιήθηκε στο συστεγαζόμενο με το νηπιαγωγείο μας δημοτικό σχολείο.
 Συζητώντας με τα παιδιά και προσπαθώντας να ανακαλέσουν στη μνήμη τους τα αντικείμενα που είδαμε, αρχικά καταγράψαμε τα αντικείμενα αυτά και μετά, τους έκαν τη πρόταση και ξεκίνησαν οι ψηφοφορίες για το ποια θα συμπεριλάβουμε στην ιστορία μας. Τα αντικείμενα-νικητές ήταν η τηλεόραση, τα κυάλια και το χειροκίνητο τρυπάνι.
 Στην συνέχεια τα παιδιά επέλεξαν τα σκηνικά και  τους ήρωες της ιστορίας. Εδώ πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν πολύ έντονη η απαίτηση τους να πρωταγωνιστούν και τα ίδια μέσα στην ιστορία.
 Έμενε να οριστεί το πρόβλημα που θα μας απασχολούσε μες στην ιστορία. Η πρόταση που υιοθετήθηκε τελικά ήταν ότι ο Χταποδούλης, ο κεντρικός ήρωας, είχε χάσει τη μαμά και τον μπαμπά του.
 Με βάση τα δεδομένα μας τα παιδιά εμπνεύστηκαν την ιστορία και την εικονογράφησαν.  Προτού περάσουν στο στάδιο της εικονογράφησης, ακολουθώντας τα βήματα της επιμόρφωσης, συζητήσαμε και καταγράφηκαν οι προτάσεις των παιδιών για το τι θα περιελάμβαναν οι ζωγραφιές τους. 
 Θυμηθήκαμε πάλι την διαδικασία επιλογής και εισαγωγής εικόνων σε ένα πρόγραμμα δημιουργίας βίντεο και ετοιμάστηκε ένα πρώτο βιντεάκι. Οι μαθητές το παρακολούθησαν με προσοχή και μόνοι τους παραδέχτηκαν ότι έλειπαν οι φωνές τους. Σ' εκείνο το σημείο τους εξήγησα ότι θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στην ιστορία μας ήχους. Εντοπίσαμε ήχους του περιβάλλοντα χώρου προκειμένου να κατανοήσουν την έννοια της λέξης και άρχισα να καταγράφω τις προτάσεις τους για τους ήχους της ιστορίας μας. Πλούσιες ιδέες και μεγάλη φαντασία. Αναζήτησα η ίδια στο διαδίκτυο τους ήχους που μου υπέδειξαν και δημιουργήσαμε ήχους, που απαιτούσε η ιστορία με τα παιδιά. Ηχογραφούσαμε, ακούγαμε τους ήχους, κρατούσαμε ότι μας άρεσε κι αν δεν μας άρεσε ξεκινούσαμε από την αρχή.
 Ακολούθησε ο προβληματισμός για το ποια μορφή θα είχε η έναρξη αλλά και το τέλος της ιστορίας μας. Ο τίτλος και τα ονόματα των ηρώων ήταν οι προτάσεις που ακούστηκαν εξ αρχής. Τότε προτάθηκε από μια μαθήτρια και έγινε από όλους αποδεκτή η πρόταση, να τραγουδήσουμε το τραγούδι του χταποδιού (ένα τραγούδι που ήδη γνωρίζαμε), να ηχογραφήσουμε τις φωνές μας και να βάλουμε στο βίντεο να ακούγεται το τραγούδι μας.
Συζητήσαμε για το περιεχόμενο του ήδη γνωστού μας τραγουδιού και καταλήξαμε οτι μας αρέσει γιατι πρωταγωνιστεί ένα χταπόδι, όπως και στην ιστορία μας. Εμπνεύστηκα ένα τετράστιχο που συνέδεε το τραγούδι με την ιστορία μας καθώς επίσης και άλλο ένα τραγούδι για τους τίτλους τέλους.
 Παρακολουθήσαμε το βίντεο αρκετές φορές. Οι δημιουργοί πρότειναν αλλαγές και έγιναν και τώρα με μεγάλη χαρά και απεριόριστη περηφάνεια σας το παρουσιάζουμε. Όποιος θέλει να το παρακολουθήσει ας πατήσει στον παρακάτω σύνδεσμο.
https://www.youtube.com/watch?v=t-kKubAishk&t=25s.

Η ιστορία...της έναστρης νύχτας, του Βαν Γκογκ.

Παρατηρώντας στην ολομέλεια έναν αγαπημένο μου πίνακα,  "Έναστρη νύχτα", του Βαν Γκογκ, αποφασίσαμε ποιοι θα είναι οι ήρωες της ιστορίας μας. 

Οι μαθητές επέλεξαν το φεγγάρι, τον πύργο και τον αέρα να πρωταγωνιστήσουν στην ιστορία τους.

Όταν ρώτησα το ΠΟΥ θα εξελίσσεται η ιστορία μας η απάντηση ήρθε αυθόρμητα και ήταν "μέσα στον πίνακα".  Στο ΠΟΤΕ η απάντηση ήταν ότι η ιστορία μας εξελίσσεται "κάθε βράδυ".

Και η ιστορία μας ξεκίνησε...

Πέτρος-Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το φεγγάρι ψηλά στον ουρανό

Σοφία- και σκεφτόταν τους φίλους του.

Ματιάνα- Οι φίλοι του ήταν τα αστεράκια.

Ελιντόν-Το φεγγάρι σκεφτόταν πως να στείλει στο μπλοκ ένα παιχνίδι για να παίξουν οι φίλοι του.

Ειρήνη- Τα αστεράκια ήταν χαρούμενα.

Γιάννης- Τότε όμως ήρθε ο αέρας, φύσηξε με δύναμη και πήρε όλα τα αστέρια της γειτονιάς και τα κλείδωσε στον πύργο.

Νικόλας- Δεν τους άρεσε εκεί μέσα κι έκλαιγαν και φώναζαν ότι ήθελαν να βγουν.

Αριάδνη- Ήθελαν να βγουν γιατί δεν είχαν να φάνε, δεν είχαν τους φίλους τους....δεν είχαν την ελευθερία τους.

Κωνσταντίνος Περ.- Τότε άρχισαν να φωνάζουν βοήθεια.

Οδυσσέας- Τους άκουσαν οι άνθρωποι που ζούσαν γύρω από τον πύργο και πήγαν και τους ξεκλείδωσαν.

Θοδωρής- Τα αστεράκια μόλις είδαν τους ανθρώπους ήθελαν να τους ευχαριστήσουν.

Μαρία- Τους έδωσαν ένα φιλί στο κάθε μάγουλο, τους έκαναν αγκαλιά και μετά έφυγαν. 

Αλίκη- Τους είπαν ευχαριστώ και μετά πέταξαν ψηλά σαν σβούρες στον ουρανό.

Κατερίνα- Στον ουρανό ήρθαν κι άλλα αστεράκια μαζί τους κι όλα μαζί πήγαν στο φεγγαράκι.

Νίκος- Πήγαν και του είπαν ότι τα είχαν πιάσει αιχμάλωτους και ότι τους είχαν κλείσει φυλακή,

Σταύρος- αλλά ότι οι άνθρωποι τους ελευθέρωσαν.

Αγγελιάννα- Το φεγγάρι είπε ευχαριστώ στους ανθρώπους που έσωσαν τα αστεράκια του

Βούλα- και φώτιζε πολύ για να μπορούν να βλέπουν οι άνθρωποι τη νύχτα.

 Ολοκληρώνοντας την ιστορία μας, μοιράστηκε σε όλους από ένα φύλλο εργασίας που απεικόνιζε τον παραπάνω πίνακα αλλά υπήρχαν μόνο τα σχέδια και τα περιγράμματα. Τα παιδιά κλήθηκαν να ζωγραφίσουν τον πίνακα με χρώματα της επιλογής τους.  Το αποτέλεσμα ήταν πολύ πολύ όμορφο.

(Το φύλλο εργασίας το βρήκα από το διαδίκτυο.)

"Η ψηλομύτα" λαμπάδα

 Οι μέρες πλησιάζουν και όλες οι νονές έχουν βγει στην αγορά και αναζητούν την καλύτερη λαμπάδα για τα βαφτιστήρια τους. Τα παιδιά δε, έχουν διαλέξει ήδη και παραγγέλνουν τις λαμπάδες τους στις νονές.

 Με αφορμή αυτό το γεγονός λοιπόν, διαβάσαμε το ποίημα "Η ψηλομύτα λαμπάδα" (περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 62). Το ποίημα αναφέρεται σε μια λαμπάδα , η οποία περηφανευόταν ότι αυτή ήταν η ομορφότερη από όλες. Η περηφάνεια της, την έκανε να φέρεται με αγένεια προς τις άλλες λαμπάδες, ώσπου συνέβει κάτι, συνειδητοποίησε τη συμπεριφορά της καθώς και ότι όλες οι λαμπάδες, ανεξάρτητα από τα στολίδια τους, έχουν την ομορφιά τους.

 Το ποίημα επίσης μας έδωσε την αφορμή να συζητήσουμε ότι καλό θα είναι να μην ζητούν τα παιδιά κάποια συγκεκριμένη λαμπάδα από τη νονά, εκτός αν η νονά τους βάλει σε αυτήν τη διαδικασία. Μέσα από ερωτήσεις μου και απαντήσεις των παιδιών, καταλήξαμε ότι όλες οι νονές αγαπούν το ίδιο τα βαφτιστήρια τους, όμως η καθεμία έχει διαφορετικές οικονομικές δυνατότητες για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της.

 Αυτό που είπαμε ακόμα ήταν ότι παλιότερα οι λαμπάδες που κρατούσαμε σαν παιδάκια, ήταν στολισμένες με στολίδια ενώ στις μέρες μας τα παιχνίδια, για εμπορικούς λόγους , είναι τόσο μεγάλα, που η λαμπάδα καταλήγει να έχει ένα φιογκάκι μόνο, αφού το παιχνίδι έχει μείνει στο σπίτι.

 Για τη συνέχεια τα παιδιά κλήθηκαν να φανταστούν λαμπάδες με στολίδια και να μας τις κατασκευάσουν με πλαστελίνη. Ιδού οι φανταστικές λαμπάδες μας.

Ανοιξιάτικες ιστορίες εμπνευσμένες από πίνακες ζωγραφικής (5)

 Μια φορά κι ένα καιρό ήταν τρία κορίτσια που είχαν μαζέψει λουλούδια, επειδή ήθελαν να φτιάξουν στεφάνια, για να τα φορέσουν στο λαιμό και τα χέρια τους και να είναι όμορφες.

 Η θεία των κοριτσιών ήθελε να κεντήσει το άσπρο ύφασμα για να το βάλει κι αυτή στο κεφάλι της. Ήθελε να φτιάξει ένα μαντήλι. Το μωρό της έπαιζε με τουβλάκια και δεν την ενοχλούσε.

 Η θεία και τα κορίτσια πήγαν σε μια χώρα που είχε πάρα πολλά χρωματιστά λουλούδια. Πήγαν εκεί για να θαυμάσουν όλην την ομορφιά που είχε η χώρα.

Συγγραφείς της ιστορίας είναι ο Σταύρος, ο Τιμόθεος και η Ραφαέλα.

Οι τίτλοι των έργων και τα ονόματα των καλλιτεχνών αναφέρονται ΕΔΩ.

Ανοιξιάτικες ιστορίες εμπνευσμένες από πίνακες ζωγραφικής (4)

 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που πήγε να μαζέψει μαργαρίτες και παπαρούνες για να φτιάξει ένα στεφάνι.

 Σκεφτόταν να μαζέψει πιο πολλά λουλούδια για να τα δώσει και στις φίλες της.
Οι φίλες της όμως, είχαν φτιάξει έναν κύκλο από λουλούδια, ένα στεφάνι.

 Μόλις τέλειωσαν με τα στεφάνια, ξάπλωσαν στο χορτάρι και έβλεπαν τον ήλιο. Σκεφτόντουσαν να πάνε μια βόλτα μ'ένα άλογο.

 Ήθελαν να πάνε σε μια περιοχή που είχε μία λίμνη, λουλούδια και γύρω από τη λιμνούλα είχε πρασινάδα. Στο άλογο αρέσει η πρασινάδα.

Συγγραφείς της ιστορίας είναι οι Λιάνα, Ελιντόν, Σοφιανός και Γιώργος.
Τους τίτλους των έργων τέχνης και τα ονόματα των καλλιτεχνών μπορείτε να τα δείτε ΕΔΩ.

Ανοιξιάτικες ιστορίες εμπνευσμένες από πίνακες ζωγραφικής (3)

  Μια φορά κι έναν καιρό ένας βαρκάρης πήγε να βρει μια εξοχή με την βάρκα του. Όμως υπήρχαν δύο ποτάμια και χάθηκε. Εκεί που πήγε βρήκε μια κυρία με τα παιδάκια της.

 Η κυρία έραβε ρούχα στο κήπο της και το παιδάκι έπαιζε με μια κουκλίτσα. Είχαν βγει έξω γιατί τους άρεσαν πολύ τα λουλούδια.
Η κυρία ετοιμαζόταν γιατί ήθελε να πάει σε ένα πάρτι.

 Το πάρτι το κάνουν κάποιοι άνθρωποι που τους αρέσουν τα λουλούδια και τα πάρτι. Τα λουλούδια τα μαζεύουν από τη χώρα που ζούνε. Η χώρα αυτή έχει πάρα πολλά λουλούδια και πολλά μπαλόνια. Η χώρα αυτή έχει πάντα Άνοιξη.

 Η χώρα των λουλουδιών, εκτός από λουλούδια έχει δέντρα, γρασίδι, ήλιο και πολύ νερό. Οι άνθρωποι εκεί νιώθουν πολύ ωραία και κάθονται συνέχεια, ξεκουράζονται και κοιτάζουν τα λουλούδια και παίρνουν τον αέρα τους.

Συγγραφείς της ιστορίας είναι ο Άγγελος, η Αριάδνη, ο Γιάννης Π. και η Μαρία.
Για τους τίτλους των έργων τέχνης και τα ονόματα των καλλιτεχνών μπορείτε να πατήσετε ΕΔΩ.

Ανοιξιάτικες ιστορίες εμπνευσμένες από πίνακες ζωγραφικής (2)

 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρία κοριτσάκια, που περπατούσαν στην εξοχή. Είχαν πάει εκεί για να μυρίζουν τα λουλούδια και φορούσαν τα καπέλα τους γιατί τους ενοχλούσε ο ήλιος.

 Τα κορίτσια μάζεψαν τα λουλούδια για το σπίτι τους, για να τα στολίσουν. "Πρέπει να βάλουμε νερό στα βάζα, είπαν , για να μην ξεραθούν".

 Εκείνη την ώρα ήρθε κι ο ψαράς που ψάρευε στο ποτάμι.Ο ψαράς ήταν φίλος των κοριτσιών και έφερε τα ψάρια για να φάνε όλοι μαζί.

 Μόλις έφαγαν πήγαν όλοι στο λιβάδι για να παίξουν κυνηγητό, να δουν τα λουλούδια και να κάτσουν κάτω και να βλέπουν τις πεταλούδες.

Συγγραφείς της ιστορίας είναι ο Γιάννης Μ., ο Κωνσταντίνος, η Ζηνοβία και η Παναγιώτα.
Για να δείτε τους τίτλους των έργων τέχνης καθώς και τα ονόματα των καλλιτεχνών πατήστε ΕΔΩ.

Ανοιξιάτικες ιστορίες εμπνευσμένες από πίνακες ζωγραφικής.

  Μια φορά κι έναν καιρό, σ'εναν κήπο γεμάτο λουλούδια, υπήρχε ένα κοριτσάκι. Περπατούσε για να δει όλον το κήπο. Του άρεσε να το κάνει αυτό γιατί ένιωθε ωραία. Κρατούσε ομπρέλα για να μη βρέξει και έψαχνε τους φίλους της για να παίξουν μαζί.

 Το κοριτσάκι μετά πήγε στο σπίτι της και άρχισε να στολίζει λουλούδια. Ήθελε να κάνει το σπίτι να μοιάζει με τον κήπο της.

 Όλα αυτά τα έκανε γιατί της άρεσαν πολύ τα λουλούδια. Στόλιζε το σπίτι απέξω αλλά έβαζε και στα βάζα, μέσα στο σπίτι.

 Ήθελε το σπίτι να είναι όμορφο, με πολλά χρώματα και αρώματα. Είχαν γιορτή στο σπίτι και ήθελε να είναι όλα ωραία και τακτοποιημένα.
 Ώσπου άρχισαν να έρχονται οι καλεσμένοι, για τη γιορτή. 

Έφερναν μαζί τους δώρα για το κοριτσάκι που γιόρταζε. 
 Πέρασαν όλοι πολύ ωραία.

Συγγραφείς της ιστορίας είναι: ο Χρήστος, ο Λάζαρος, η Όλγα, η Λυδία και η Μάριαμ.
Τους τίτλους των έργων τέχνης καθώς και τα ονόματα των καλλιτεχνών μπορείτε να τα δείτε ΕΔΩ.

Ο αποχαιρετισμός του Ιανουαρίου.

 Ο πρώτος μήνας του χρόνου μας τελείωσε και για να τον θυμόμαστε γράψαμε μια ιστορία.
Πρόκειται για ιστορία επιστημονικής φαντασίας που τονίζει ότι η διαφορετικότητα είναι μέσα στη ζωή μας και οι μαθητές μου φαίνονται να το έχουν συνειδητοποιήσει.
(Άγγελος) Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο Ιανουάριος και βγήκε μια βόλτα στο δάσος, όπου κάτι ανακάλυψε.
(Σοφία) Ανακάλυψε μια πεταλούδα.(Παναγιώτα) Η πεταλούδα είχε κόκκινα και χρυσά φτερά και (Γιάννης Μ.) ήταν μια πολύ μεγάλη πεταλούδα.
 (Γιώργος) Είχε περίεργο σώμα. Τα χέρια και τα πόδια της μοιάζαν με ανθρώπινα. (Λυδία) Επιπλέον μπορούσε να μιλάει όπως ένα άλογο.
(Σταύρος) Είχε πιει ένα φάρμακο που την μεταμόρφωσε.
(Λαζάρος) Ένα άλογο είχε κλοτσήσει το φάρμακο προς τη πεταλούδα και αυτή το ήπιε. Το άλογο ανήκε σε έναν κύριο που ζούσε σε αγρόκτημα.
(Μαλένα) Ο αγρότης είχε βρει τα φάρμακα από έναν γιατρό.
(Σοφιανός) Ο Ιανουάριος μόλις είδε τη πεταλούδα φώναξε τους φίλους του να την δουν κι αυτοί.
(Χρήστος) Ο Μάρτιος, ο Σεπτέμβριος,ο Οκτώβριος και ο Δεκέμβριος ήταν οι καλύτεροι φίλοι του.
(Ζηνοβία) Τότε η πεταλούδα τους ρώτησε "γιατί με κοιτάτε;"
(Ραφαέλα) "Είσαι περίεργη" της απάντησαν.
(Κωνσταντίνος) "Πάμε μια βόλτα με τα πόδια στο δάσος;" πρότεινε η πεταλούδα.
(Τιμόθεος) Πήγαν βόλτα όλοι μαζί βόλτα στο δάσος και τους έδειξε ένα πολύ ωραίο σπίτι.
(Μαρία) Ήταν το δικό της σπίτι.
(Μάριαμ) Ζούσε εκεί με την οικογένεια της.
(Ελιντόν) Είχε μόνο τη μαμά της.
(Χάρης) Η μαμά της ήταν ίδια με τη πεταλούδα.
(Αριάδνη) Τότε οι μήνες της είπαν: "Ευχαριστούμε που μας έδειξες το σπίτι σου. Είσαι πολύ ευγενική. Θέλεις να είσαι φίλη μας;"

Ένα παλιό βιβλίο, τρεις εικόνες, τρία αντικείμενα, μία ιστορία.

 Η ομάδα εργασίας της ημέρας ήταν τα παιδιά που επέλεξαν τις εικόνες από ένα βιβλίο κατεστραμμένο, χωρίς να τις βλέπουν. Τρία ακόμα παιδιά μας έφεραν ένα αντικείμενο επιλογής τους από την αίθουσα. Τους εξήγησα ότι θα προσπαθήσουμε να συνθέσουμε μια ιστορία που θα έχει μέσα τις εικόνες και τα συγκεκριμένα αντικείμενα. Τα παρατήρησαν καλά καλά και....

Αρχικά ρώτησα τα παιδιά για το πού διαδραματίζεται η ιστορία και  για το ποιος είναι ο πρωταγωνιστής. Η ιστορία μας λοιπόν εξελίσσεται σ'ενα δάσος και πρωταγωνιστεί ένας καλός λύκος.

(Άγγελος) Μια φορά κι έναν καιρό, σ'ενα δάσος με πολλά δέντρα και όμορφα ανθισμένα λουλούδια (Γιάννης Μ) εμφανίστηκε ο λύκος με το μηχανάκι. (Γιώργος) Ο λύκος είχε πάρει το μηχανάκι από έναν άνθρωπο που είχε πάει στο δάσος.

(Λιάνα) Με το μηχανάκι πήγαινε μια βόλτα. (Σταύρος) Στη βόλτα ο λύκος συνάντησε τριάντα πέντε κατσικάκια, (Λάζαρος) τα οποία ψάχνανε για τροφή. Θέλανε να βρούνε φρέσκα χόρτα, φράουλες και μήλα. 

(Σοφιανός) Ο λύκος χαιρέτησε τα κατσικάκια και μετά τους  ενημέρωσε ότι πηγαίνει στον σταθμό της πυροσβεστικής. (Χρήστος) Ήθελε να ζητήσει από τους πυροσβέστες το όχημα της πυροσβεστικής, για να κάνει μια βόλτα στο δάσος.

(Ζηνοβία) Τα κατσικάκια του εξήγησαν ότι δεν μπορεί να πάρει  το πυροσβεστικό γιατί το χρειάζονται οι πυροσβέστες για να σβήνουν τις φωτιές. (Ραφαέλα) Ο λύκος απάντησε :"Δεν πειράζει που δεν μπορώ να πάρω το πυροσβεστικό".

(Κωνσταντίνος) Στη συνέχεια ο λύκος βρήκε ένα σπίτι στο δάσος και χτύπησε την πόρτα. (Μαρία) Στο σπίτι ζούσε η Κοκκινοσκουφίτσα.

(Τιμόθεος) Μόλις την είδε ο λύκος να ανοίγει τη πόρτα της είπε:"Ευχαριστώ που μου άνοιξες" και (Μαργαρίτα) της ζήτησε να παίξουνε.

(Μάριαμ) Ο λύκος και η Κοκκινοσκουφίτσα παίξανε κρυφτό και (Χάρης) μετά αυτοκινητάκια.

(Γιάννης Π) Τότε ακούστηκε ο θόρυβος από έναν εσκαφέα. Ένας άλλος λύκος τον οδηγούσε και έκανε με αυτόν τρύπες στη γη.

(Ελιντόν) Η Κοκκινοσκουφίτσα που δεν της άρεσε αυτό που έβλεπε, του είπε να το σταματήσει. (Αριάδνη) "Είναι απαράδεκτο αυτό που λες. Πρέπει να στήσω ένα σπίτι για μένα" της απάντησε ο λύκος.

(Μαρίνα) Τότε εντάξει, σκάψε αλλά μην κάνεις θόρυβο γιατί μας ενοχλείς στο παιχνίδι μας.

ΤΕΛΟΣ

"Ήλιος και Φεγγάρι. Δύο αχώριστοι φίλοι΄"

Διαβάσαμε ένα βιβλίο για τη ιστορία της μέρας και της νύχτας, δραματοποιήσαμε τη κίνηση της γης γύρω από τον ευατό της αλλά και γύρω από τον ήλιο. Μιλήσαμε για το φεγγάρι και κινηθήκαμε όπως αυτό γύρω από τη γη. 

Οι κατασκευές μας είναι ο ήλιος και το φεγγάρι που κρέμονται από ένα ξυλάκι-γλωσσοπίεστρο, το οποίο τύλιξαν με γαλάζια χάρτινη λουρίδα και ετοίμασαν τον ουρανό.

Παρατηρήσαμε δύο πίνακες ζωγραφικής του Van Gogh

Προσπαθήσαμε να θυμηθούμε τα ονόματα των πλανητών και γενικότερα των ουράνιων σωμάτων του ηλιακού μας συστήματος και ξεκινήσαμε τη δημιουργική γραφή της ιστορία μας.

Αυτό που ξεχώριζε αυτή την ιστορία και ίσως φαινόταν δύσκολο στα παιδιά αλλά και σε μενα για το αν τελικά θα είχε αποτέλεσμα η προσπάθεια μας, ήταν ότι τους έδωσα από την αρχή τον τίτλο της ιστορίας. Οι μέχρι στιγμής ιστορίες μας παίρνουν τον τίτλο τους αφού ολοκληρωθούν. Αυτή τη φορά κατορθώσαμε και το αντίστροφο.  

"Ήλιος και Φεγγάρι, δύο αχώριστοι φίλοι"

Άγγελος - Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αστέρι που ήθελε να ανέβει σε έναν πλανήτη.

Γιάννης Μ.- Βρήκε έναν και πήγε σε ένα βουνό.

Λιάνα - Κάθε μέρα έπαιζε εκεί.

Όλγα - Το αστέρι ήταν ο Ήλιος.

Λυδία - Ο Ήλιος διασκέδαζε στο βουνό

Σταύρος - και έπινε νερό

Μαλένα - από τη θάλασσα.

Κωνσταντίνος - Έκανε και ηλιοβασίλεμα.

Λάζαρος - Έβγαινε κάθε μέρα από το βουνό και πήγαινε πάνω στον ουρανό.

Σοφιανός - Μετά κοιμότανε πίσω από το βουνό ή μέσα στο νερό.

Χρήστος - Μια μέρα ο Ήλιος ρώτησε τη Γη αν ήθελε να παίξουν μαζί. 

Ζηνοβία - ''Μπορούμε να παίξουμε και το φεγγάρι μαζί μας;" του απάντησε η Γη.

Μαρία - Ο Ήλιος απάντησε: "Όχι, δεν θα παίζουμε μαζί γιατί εγώ είμαι που τους φωτίζω όλους"

Μαργαρίτα - Το ξανασκέφτηκε όμως και είπε ότι ήθελε να παίζουν μαζί και το φεγγάρι.

Μάριαμ - Το φεγγάρι όμως δεν είναι εδώ, είπε τότε ο ήλιος.

Γιάννης Π. - Η Γη είπε τότε το φεγγάρι να φωτίζει τη νύχτα και ο ήλιος την ημέρα.

Ελιντόν - Έτσι ξεκίνησαν το παιχνίδι τους.

Μαρίνα - Το αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν το κρυφτό.

Αριάδνη - Από τότε παίζουν μέρα νύχτα κρυφτό, είναι αγαπημένοι και αχώριστοι φίλοι.

.