Ολοκληρώθηκε η Δράση :"Το καφάσι της Ζωής μου".

                                   Το καφάσι του Νικόλα

                                                    Το καφάσι της Αγγελιάννας.

                                         Το καφάσι της Κωνσταντίνας.

                              Το καφάσι του Νικόλα....

              και τελευταίο καφάσι της δράσης, αυτό της Ματιάνας.

Tα καφάσια πάνε κι έρχονται...και τα χαμόγελα επίσης!!!

O Eρμάλ μας παρουσίασε με χαρά το Καφάσι της Ζωής του. Μόνος του επέλεξε τα αντικείμενα που έβαλε μέσα και οι φίλοι του τον βοηθούσαν να μάθει τα ονόματα τους, μιας που ο ίδιος δυσκολεύεται λιγάκι με την γλώσσα μας.

Ο Παναγιώτης περήφανος έδειχνε τα αντικείμενα που είχε φέρει. Δεν ξεχνούσε να αναφέρει για το καθένα, αν τα χρησιμοποιεί τώρα ή αν είναι από "παλιά". Την παράσταση έκλεψε η φωτογραφία με τον μπαμπά του, που τον ταΐζει τη "γαλατούνα " του. 

 Η Μαρία μας που φορούσε στο μωρό της το ζιπουνάκι, το δικό της, απο τη βρεφική της ηλικία. Τώρα μεγάλωσε, δεν της κάνει.

Το καφάσι του Νίκου και Της Όλγας

 Άλλοι δύο μαθητές μοιράστηκαν μαζί μας αντικείμενα, που επέλεξαν οι ίδιοι και που αφορούν την καθημερινότητα τους στις μέρες μας  αλλά και όταν ήταν μικρότερης ηλικίας.

 Ο Νίκος ξεκίνησε τη παρουσίαση με το αγαπημένο βιβλίο του με ζωγραφιές και η Ολγα με την πασχαλίτσα της, το νέο της λούτρινο.

Έχουν μείνει πλέον λίγα παιδιά για να ολοκληρωθεί η δράση, παρά το γεγονός αυτό όμως, ακόμα ανυπομονούν όλα τους τη στιγμή που θα γίνει η επόμενη κλήρωση καθώς και τη στιγμή που θα ξανακοιτάξουν τα αντικείμενα και θα επιλέξουν αυτό που τους έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. 
 Μόνο το χαμόγελο της ικανοποίησης στο πρόσωπο του παιδιού που κληρώνεται κάθε φορά, η χαρά στα μάτια του αλλά και το χειροκρότημα και οι επευφημίες των συμμαθητών του, που ήρθε πλέον η σειρά του, είναι αρκετά για να θεωρηθεί ότι η συγκεκριμένη δράση έβαλε ένα λιθαράκι στην τόνωση της αυτοπεποίθησης τους.
 Κάθε φορά ο πρωταγωνιστής της ημέρας κάθεται στο καρεκλάκι της "κυρίας", βγάζει τα αντικείμενα από το καφάσι και ξεκινά την περιγραφή. Αγαπημένη στιγμή όλων μας όταν κρατά ένα από τα αντικείμενα και περνάει από όλους τους φίλους του για να το δουν από κοντά και να το αγγίξουν. Όλη η παρέα αποδέχεται όχι μόνο το παιδί που παρουσιάζει αλλά και τα προσωπικά του αντικείμενα. Πόσο μεγάλη ικανοποίηση, αλήθεια!!!

Το καφάσι του Κωνσταντίνου και της Αλίκης.

Μέσα στα θέματα της καθημερινότητας μας, ας μην ξεχνάμε τη δράση μας η οποία συνεχίζεται με μεγάλο ενθουσιασμό.

H δράση: "Το Καφάσι της Ζωής μου" συνεχίζεται.....

Ο κλήρος αυτήν την εβδομάδα έπεσε στον Θοδωρή και την Νικολέτα. Με χαρά, ενθουσιασμό και περηφάνια παρουσίασαν τα προσωπικά τους αντικείμενα και περίμεναν να ακούσουν από τους φίλους τους ποιο αντικείμενο τους άρεσε πιο πολύ. Στο καφάσι του Θοδωρή αγαπημένο αντικείμενο της πλειοψηφίας αναδείχθηκε ο "γίγαντας γάιδαρος", ενώ στο καφάσι της Νικολέτας υπερίσχυσε  το μπιμπερό που έπινε τα γάλα της μικρή.

Το καφάσι μεταφέρεται σε διαφορετικό σπίτι κάθε μέρα και επιστρέφεται την επομένη γεμάτο.

Η Αμέλια διέλεξε να ξεκινήσει με το μαγιό που φορούσε όταν ήταν μικρή στη Ζάκυνθο, ενώ η Αντωνία διάλεξε το μικρό της αρκουδάκι που το κάνει αγκαλίτσα και κάθονται παρέα.

Η δράση μας συνεχίζεται.....

Ο Κωνσταντίνος Μ. μας περιγράφει με ενθουσιασμό τα αντικείμενα που έφερε για να μας παρουσιάσει.

 Η Ράνια αγκαλιάζει συνεχώς με αγάπη και δείχνει τη κούκλα που κοιμάται μαζί. Ήταν άλλη μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για την διαφορετικότητα, μιας που την ίδια κούκλα είχαν γύρω στα 10 νήπια.  Μέσα λοιπόν από ερωτήσεις καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Δέκα παιδιά είχαν την ίδια κούκλα, τα περισσότερα είχαν κάποια άλλη κούκλα να κοιμούνται αγκαλίτσα. Όλα τους έχουν παίξει με την κούκλα του ύπνου τους. Κανείς όμως δεν έχει κάνει ακριβώς το ίδιο παιχνίδι με τον άλλο, γιατί ο καθένας έχει τις δικές του ιδέες, την δική του σκέψη, τη δική του φαντασία....που είναι μοναδικά. Αντίστοιχα καταλήξαμε στο ίδιο συμπέρασμα, της μοναδικότητας του ατόμου, όταν με αφορμή το καφάσι του Κωνσταντίνου και τις φιγούρες του Καραγκιόζη, άρχισαν να λένε αρκετά νήπια, για τις δικές τους φιγούρες, που έχουν στο σπίτι τους.

Tο καφάσι της Ειρήνης

 Το "ιδιαίτερο" αντικείμενο που είχε μέσα το καφάσι της Ειρήνης και που προκάλεσε το γέλιο στην ομάδα, μιας που τώρα έχουν "μεγαλώσει" ,ήταν μια πάνα μωρού. Πόσο πολύ έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μας. Μπορούν και πηγαίνουν τουαλέτα μόνα τους και δεν χρειάζονται πλέον πάνες. Αυτή ήταν μια κοινή διαπίστωση από το σύνολο της τάξης. 
 Όλα αυτά τα αντικείμενα που κουβαλούν τα παιδιά εξυπηρετούν κι έναν άλλο πολύ βασικό σκοπό. Την συνειδητοποίηση της διαφορετικότητας. Η Ειρήνη έφερε μαζί ένα κουκλάκι, τον Φωτεινούλη με το οποίο κοιμόταν μαζί. Τα περισσότερα παιδιά παραδέχτηκαν ότι είχαν κι έχουν ακόμα κουκλάκια για να κοιμούνται μαζί αλλά δεν είχαν όλοι Φωτεινούλη. Η κουβέντα μας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν έχει σημασία  αυτό, αφού όλα τα κουκλάκια, όσο διαφορετικά και να είναι, εξυπηρετούν την ίδια ανάγκη στα παιδιά, να κοιμούνται με κάποιον αγκαλίτσα και να αντιμετωπίζουν έτσι τυχόν φοβίες και ανασφάλειες τους.

Το καφάσι της Κατερίνας κατέφθασε...

 Η (μελαχρινή) Κατερίνα, έχουμε δύο στην ομάδα μας, περήφανη, με δυνατή φωνή και έντονα ζωγραφισμένη τη χαρά στο πρόσωπο της, μας παρουσίασε πρώτα το ζιπουνάκι και τα καλτσάκια που φορούσε, όταν ήταν μωρό. "Τώρα έχω μεγαλώσει πολύ, δεν μου κάνουν αυτά. Εγώ είμαι νήπιο τώρα!!!!" είναι τα λόγια που αρκετές φορές επανέλαβε σήμερα η Κατερίνα μας.
 Η Κατερίνα ευχαριστήθηκε όσο κι εμείς την παρουσίαση των προσωπικών της αντικειμένων. Περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε το περιεχόμενο του καφασιού, από την Ειρήνη.

Το καφάσι της Κατερίνας επέστρεψε ....

 Η Κατερίνα σήμερα, περήφανη, μοιράστηκε με χαρά μαζί μας τα προσωπικά της αντικείμενα. Μέσα σε όλα αυτά που μας παρουσίασε ήταν και το αγαπημένο της κουκλάκι "Τσίου" με το οποίο κοιμάται μαζί από μωράκι αλλά και η φιγούρα του Καραγκιόζη, από το θέατρο σκιών που έχει στο σπίτι της.
 Οι φίλοι της παρακολουθούσαν με προσοχή και ήταν γεμάτοι ανυπομονησία για να δουν τα περιεχόμενα του καφασιού αλλά και για να κληρωθεί το όνομα τους, για να μας παρουσιάσουν τα δικά τους κομμάτια από τη ζωή τους. Τα παιδιά από μόνα τους ξεκίνησαν να λένε τι τους άρεσε περισσότερο, να ρωτούν την Κατερίνα λεπτομέρειες για τα αντικείμενα και να την κάνουν να νιώθει όμορφα και να χαμογελά με το ενδιαφέρον τους. 

Ο έπαινος των συμμετεχόντων στη δράση μας

 Μετά τη παρουσίαση των αντικειμένων που φέρνει κάθε μαθητής με το "Καφάσι της Ζωής του" θα του απονέμεται ο παραπάνω έπαινος.
 Ένα απλό χαρτί με χρώματα και γραμματάκια, που δεν γνωρίζουν καν να διαβάσουν τα ίδια αλλά με πολλά περισσότερα οφέλη στη ψυχολογία των μικρών μου φίλων. Ας μην ξεχνιόμαστε...ο στόχος είναι να αντικρίζουμε καθημερινά ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΜΟΥΤΡΑΚΙΑ!!!

Νέα δράση ξεκινά...."Το καφάσι της ζωής μου" από σπίτι σε σπίτι γυρνά.

Ένα πλαστικό καφάσι, το οποίο ντύθηκε και στολίστηκε ευπρεπώς, από σήμερα μπήκε στην κληρωτίδα για το ποιος μαθητής θα το πάρει στο σπίτι του.

Τα κλάματα της προσαρμογής των προνηπιών και οι απαντήσεις των νέων μικρών μου φίλων, σε συζητήσεις που κάνουμε, ότι είναι ακόμα μικρά σε ηλικία (και δεν μπορούν να ντυθούν, να φάνε, να ζωγραφίσουν, να γράψουν, να κόψουν κ.α.), μου έδωσε την αφορμή να ξεκινήσω τη δράση. 

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα γίνεται η κλήρωση και το καφάσι θα πηγαίνει στο σπίτι νέου μαθητή και θα γεμίζει με αγαπημένα αντικείμενα του. 

Αγαπητοί γονείς, θα ήθελα, το καφάσι να περιλαμβάνει "όλα" αυτά που θα σας ζητήσει το παιδί για να τα παρουσιάσει στους φίλους του. Επιτρέπεται μόνο ένα παιχνίδι, για να επεκταθούμε και σε άλλα αντικείμενα. Επιπλέον, ζητάμε αντικείμενα που χρησιμοποιούσε, ακόμα και ως μωρό, προκειμένου να τονίσουμε τη διαφορά ηλικίας, να τονώσουμε την αυτοπεποίθηση του και να τα βοηθήσουμε να προσαρμοστούν στη νέα καθημερινότητα της ζωής τους, που ονομάζεται ΣΧΟΛΕΙΟ.

Κάθε μαθητής θα παρουσιάζει τον εαυτό του, μέσα από αυτά τα αντικείμενα και στο τέλος της παρουσίασης θα βραβεύεται.

Οι κλήροι με τα ονόματα των μαθητών ετοιμάστηκαν από τα ίδια τα παιδιά. Έγραψαν τα ονόματα τους, παίξαμε και κάποια παιχνίδια και στην συνέχεια τους βάλαμε όλους στο μαγικό κόκκινο κουτί, το οποίο ξέχασα όμως να φωτογραφίσω😏.

Οι κάρτες των παιδιών σκορπίστηκαν στο πάτωμα και κλήθηκαν να τις βρουν και να τις πάρουν. Στη συνέχεια έπρεπε να τοποθετήσουν τις κάρτες τους σε μια κάθετη γραμμή και μετά σε μία οριζόντια. Ακολούθως έπρεπε να αναζητήσουν τη κάρτα του ονόματος τους, αυτή που είναι τυπωμένα τα γράμματα από τον υπολογιστή και να την κάνουν ζευγαράκι με τη δική τους χειρόγραφη κάρτα.

Παιχνίδια με τα ονόματα συνεχόμενα μέχρι τη στιγμή που μάθαμε πως να διπλώνουμε τα χαρτιά μας και τα τοποθετήσαμε μέσα στο κόκκινο κουτί. Το κουνήσαμε, το φυσήξαμε , το χορέψαμε το κουτί με τους ψήφους και κάναμε τη κλήρωση.

Ανυπομονούμε πλέον να ξεκινήσουν οι παρουσιάσεις!!!!