Μιας που η ημέρα ήταν αφιερωμένη στα αγαπημένα μας ζωάκια, διάλεξα ένα βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, το "Ένα κουτάβι νιώθει μοναξιά". Ο λόγος που επέλεξα το συγκεκριμένο βιβλίο, εκτός του ότι και τα ζωάκια έχουν συναισθήματα και καλό είναι να τα φροντίζουμε και να τα αγαπάμε, είναι τα κλάματα και η δύσκολη περίοδος της προσαρμογής κάποιων προνηπίων μου. Πριν ξεκινήσουμε την ανάγνωση του παραμυθιού αναρωτηθήκαμε για ποιο λόγο το κουταβάκι να νιώθει μοναξιά. Οι απαντήσεις των παιδιών καταγράφηκαν και σας τις παραθέτω για επιπλέον συζητήσεις στο σπίτι με τα παιδιά σας.
Ειρήνη, Αλίκη, Ράνια, Ματιάνα: To κουτάβι νιώθει μοναξιά γιατί δεν έχει φίλους, θέλει να παίξει με τους φίλους του αλλά δεν έχει, γιατί θέλει παρέα.
Κωνσταντίνα, Νίκος Π., Νικόλας: Το κουταβάκι νιώθει μοναξιά γιατί δεν έχει τη μανούλα του και πεινάει, γιατί ήθελε να φάει φαγητό μόλις γεννήθηκε και θέλει τη μαμά, γιατί διψάει και δεν είναι εκεί η μαμά με τον μπαμπά για να του δώσουν.
Οι υπόλοιπες απαντήσεις είναι όλες σχετικές με τον αποχωρισμό των γονέων από τα παιδιά τους.
Κατ.Πλ.: Νιώθει μόνο γιατί δεν έχει τους γονείς του.
Κων.Μ.: Του λείπει η μαμά του.
Όλγα: Θέλει τη μαμά του.
Νίκος: Μόλις γεννήθηκε και οι γονείς του δεν είναι εκεί.
Θοδωρής: Δεν έχει πολλά παιχνίδια και θέλει να τον ζεστάνουν οι γονείς του.
Κων.Β.: Πήγαν στη δουλειά η μαμά και ο μπαμπάς και νιώθει μόνο.
Αμέλια: Οι γονείς του το άφησαν μόνο του στο σπίτι.
Μαρία: Νιώθει μοναξιά γιατι δεν έχει τη μαμά του.
Παναγιώτης: Θέλει τους γονείς του αλλά αυτοί είναι στη δουλειά.
Νικολέτα: Οι γονείς του πήγαν στη δουλειά.
Κατ. Πρ.: Το κουταβάκι νομίζει πως δεν έχει γονείς και κλαίει.
Ακούστηκαν οι απόψεις όλων των παιδιών και στη συνέχεια διαβάσαμε το παραμύθι για να διαπιστώσουμε τον πραγματικό λόγο που ένιωθε μοναξιά το κουταβάκι μας. Το βιβλίο περιγράφει το μικρό σκυλάκι μόνο του, λυπημένο και μελαγχολικό σε όλες τις καθημερινές δραστηριότητες του. Αυτό όμως αλλάζει όταν αποφασίζει να πάει στο δάσος και να βρει φίλους. Το υπόλοιπο βιβλίο έχει εικόνες από τις δραστηριότητες που μοιράζονται όλοι μαζί οι φίλοι, τα χαμόγελα και τα παιχνίδια τους. Το κουτάβι ποτέ ξανά δεν ένιωσε μόνο του γιατί είχε τους φίλους του.
Η συζήτηση που ακολούθησε με το τέλος της ανάγνωσης ήταν να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας πόσα πράγματα κάνουμε όλοι μαζί στο σχολείο με τους φίλους μας. Όλα τα παιδιά ανέφεραν από μια δραστηριότητα που έκαναν με τους φίλους τους. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι εμείς στο σχολείο μας δεν είναι δυνατόν να νιώθουμε μόνοι γιατί πάντα είμαστε ανάμεσα στους φίλους μας και όσον αφορά την μανούλα και τον μπαμπά που μας λείπουν....εεεε αυτοί πάνε στη δουλίτσα τους, είναι υποχρεωμένοι, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Μετά τη δουλειά όμως είμαστε όλοι μαζί να μοιραζόμαστε ωραίες στιγμές, όπως ακριβώς κάνουμε το πρωί με τους φίλους μας.
Η αφίσα μας
Τα αρκουδάκια μας (ζωγραφική με πινέλα και τέμπερα, χαρτοκοπτική)
