Διανύουμε και σιγά σιγά ολοκληρώνουμε τον δεύτερο μήνα του Φθινοπώρου και οι αλλαγές της φύσης είναι ένα από τα θέματα που συζητάμε. Η πτώση των φύλλων και η αλλαγή στο χρώμα τους είναι χαρακτηριστικό της εποχής και ο παραπάνω πίνακας του Morgan Weistling είναι ένα καλό παράδειγμα για να παρατηρήσουμε τη φύση μέσα από τη Τέχνη.
Αξιοποιώντας τη ρουτίνα σκέψης Βλέπω/Σκέφτομαι/Αναρωτιέμαι του προγράμματος Artful Thinking, της παιδαγωγικής ομάδας Project Zero του Πανεπιστημίου Harvard , έγινε προσεκτικότερη μελέτη του πίνακα.
Έγινε προσπάθεια να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές τη διαφορά του Βλέπω από το Σκέφτομαι και στην συνέχεια ακολούθησε το Αναρωτιέμαι. Όλα σχετικά με τον πίνακα που είχαμε μπροστά μας και για κάθε σκέψη , κάθε ιδέα που ακουγόταν, γινόταν η καταγραφή και η ανάρτηση της δίπλα στον πίνακα, προκειμένου να γίνεται ορατή και η σκέψη των μαθητών στους ίδιους.
Επέκταση της παραπάνω δραστηριότητας ήταν η δημιουργία μιας ιστορίας. Αξιοποιήθηκε μια άλλη ρουτίνα σκέψης του Artful Thinking, αυτή που ένα έργο τέχνης γίνεται η αρχή/το μέσο/ή το τέλος μιας ιστορίας.
Οι μαθητές επέλεξαν να είναι ο πίνακας το μέσο στην ιστορία μας. Ονόμασαν το κορίτσι του πίνακα Σταχτοπούτα, πρότειναν κι άλλους ήρωες στην ιστορία, την κακή μητριά και τις δύο κόρες της και η ιστορία ξεκίνησε....
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η Σταχτοπούτα (Μαρίλια), που ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι στο χωριό (Ηλίας). Μαζί με τη Σταχτοπούτα ζούσε η κακιά μητριά της και οι δύο κόρες της. Μια μέρα η μητριά άρχισε να συμπεριφέρεται άσχημα στο κορίτσι. Την έβαζε να κάνει μόνη της, τις δουλειές του σπιτιού(Αθηνά). Την έβαζε να σκουπίζει το σπίτι (Λυδία) και να σφουγγαρίζει (Θοδωρής). Η Σταχτοπούτα κουραζόταν πολύ (Αιμίλιος), ενώ οι αδερφές της έβλεπαν τηλεόραση (Εστερίνα) και έβγαιναν στο μπαλκόνι για να δροσιστούν (Άγης).
Μια μέρα η κακιά μητριά ζήτησε από τη Σταχτοπούτα να της φέρει φύλλα από το δάσος (Γιώργος). Η μητριά ήθελε τα φύλλα για να φτιάξει ένα δέντρο (Δανάη). Θα ήταν ένα δέντρο, κατασκευή, πάνω σε ένα τραπέζι (Κωνσταντίνος Σ.). Ήθελε να φτιάξει ένα φθινοπωρινό δέντρο (Μιχαήλ).
Η Σταχτοπούτα πήγε στο δάσος αλλά δεν της άρεσε (Ντελάνσι). Δεν ήταν χαρούμενη (Στέφανος). Ήταν λυπημένη (Ανδριάννα) γιατί την είχε στείλει εκεί η μητριά της (Ελένη) και ήταν μόνη της (Ανατόλης). Μάζεψε τα φύλλα και γύρισε σπίτι(Αλεχάντρο).
Στο σπίτι την περίμενε η μητριά και την ρώτησε αν τα είχε μαζέψει όλα τα φύλλα (Εστερίνα). Η Σταχτοπούτα απάντησε "όχι, λίγα μόνο"(Αιμίλιος). Η μητριά τότε είπε να πάει να της φέρει κι άλλα φύλλα (Κωνσταντίνος Σ.). Στο δάσος όμως ήταν σκοτεινά και η Σταχτοπούτα ζήτησε από τη μητριά να πάει την επόμενη ημέρα, που θα είχε ήλιο (Λυδία). Η μητριά δέχτηκε. Η Σταχτοπούτα πήγε να κοιμηθεί (Δανάη) και οι αδερφές της, το ίδιο (Ανδριάννα).
Η ιστορία μας είναι έτοιμη. Κάποιοι μαθητές μοιράστηκαν τους ρόλους και την δραματοποίησαν, κάποιοι ανέλαβαν να ζωγραφίσουν και οι υπόλοιποι μοιράστηκαν σε προγραμματιστές και ρομποτάκια-Σταχτοπούτες που κινήθηκαν πάνω στην πίστα, ακολουθώντας την εξέλιξη της ιστορίας.
Το παιδί/ρομποτάκι κρατούσε στα χέρια του τη Σταχτοπούτα και ξεκινούσε τη διαδρομή απο το σπίτι. Η Σταχτοπούτα , κλήθηκε να περάσει από την σκούπα και τη σφουγγαρίστρα για να τις πάρει να κάνει δουλειές. Μετά ο προγραμματιστής έπρεπε να την περάσει από την τηλεόραση, όπου καθόταν οι αδερφές της και χάζευαν και μετά την οδηγούσε στο δάσος με το δέντρο, απ' όπου θα μάζευε τα φύλλα. Στο τέλος της διαδρομής την Σταχτοπούτα περίμενε η κακή μητριά για να πάρει τα φύλλα.
Σε επόμενη δραστηριότητα η ιστορία μας μεταφέρθηκε και στην πίστα του ρομποτικού ποντικιού μας, το οποίο μεταμφιέστηκε στο ρόλο της Σταχτοπούτας. Οι μαθητές προγραμμάτιζαν το ρομποτάκι-Σταχτοπούτα να κινείται, μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό του, που ήταν να παραδώσει τα φύλλα στην μητριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου