Διαβάσαμε την ιστορία του Λαλάκη ( Ήταν ένα μανταλάκι, που το λέγανε Λαλάκη), προσπαθήσαμε να μπούμε στη ψυχολογία των ηρώων και αναρωτηθήκαμε πως ένιωθαν, συζητήσαμε και καταλήξαμε σε συμπεριφορές που καλό είναι να αποφεύγουμε, όπως το να τεμπελιάζουμε στη δουλειά μας, να σηκώνουμε χέρι, να μιλάμε άσχημα σε κάποιον κ.α. Μιλήσαμε και για συμπεριφορές που καλό είναι να μιμούμαστε, όπως να δειχνουμε ενδιαφέρον και να βοηθάμε συνανθρώπους μας, που έχουν ανάγκη.
Η ιστορία του Λαλάκη ήταν η αφορμή για να ζητήσω από τα παιδιά να μου φέρουν την επόμενη ημέρα, από το σπίτι τους ένα μανταλάκι από τη δική τους απλώστρα, ένα ξεχασμένο μανταλάκι, σαν κι αυτό της ιστορίας μας, για να ετοιμάσουμε τις κατασκευές μας.
Ήταν μια απόπειρα καλλιέργειας της μνήμης των παιδιών αλλά κυρίως ανάπτυξης της υπευθυνότητας τους. Δεν είχα ανακοινώσει στους γονείς στο σχόλασμα, τι ζήτησα από τα παιδιά γιατί ήθελα να το θυμηθούν μόνα τους. Όσα το θυμήθηκαν, ευτυχώς τα περισσότερα, πήραν την κατασκευή τους σήμερα. Άλλο ένα κίνητρο λοιπόν για τα παιδιά που δεν το θυμήθηκαν, να το θυμηθούν αύριο για να ολοκληρώσουν τη κατασκευή τους.
Έτσι.....
Κόψαμε τα καλαμάκια μας,
τα περάσαμε στα χρωματιστά τα συρματάκια μας,
στερεώσαμε τα μανταλάκια μας,
έτοιμα τα καλαμο-συρματο-μανταλο-πεταλουδάκια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου