"Τα μπαλόνια της φιλίας"

 Ένα απλό παιχνίδι με μπαλόνια που το επέλεξα για καθαρά ψυχαγωγικούς λόγους, εξελίχθηκε σε δραστηριότητα τόνωσης της συνεργασίας και προτροπής των παιδιών να ζητούν βοήθεια όποτε δεν τα καταφέρνουν σε κάτι.
 Η δράση ήταν να έρχεται κάθε παιδί με τη σειρά και να προσπαθεί να  σπάσει το μπάλονι. Επιτρεπόταν μόνο ένας τρόπος κι αυτός ήταν να καθήσει πάνω του. Αφού λοιπόν σπάσαμε κάμποσα μπαλόνια και η αίθουσα ξεσηκώθηκε από τα γέλια, φούσκωσα ελάχιστα κι ένα τελευταίο. Σε αυτό το μπαλόνι κάθησαν όλα τα παιδιά αλλά δεν έσπασε με τίποτα. Ρώτησα ποια θα ήταν η λύση και αμέσως με προέτρεψαν να καθήσω εγώ για να το σπάσω. Το μπαλόνι για άλλη μια φορά δεν έσπασε. Διαπιστώσαμε ότι όλοι είχαμε προσπαθήσει πάρα πολύ αλλά δεν τα είχαμε καταφέρει. Τότε λοιπόν πρότεινα να έρθουν όλα να με ακουμπήσουν για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να  προσπαθήσουμε όλοι μαζί. Εννοείται ότι το μπαλόνι έσπασε και τα παιδιά ξέσπασαν σε επιφωνήματα χαράς και χειροκροτήματα. Η ευχάριστη αυτή δραστηριότητα έληξε με ερωτήσεις δικές μου που τα βοήθησε (φαντάζομαι και ελπίζω) να συνειδητοποιήσουν ότι όταν προσπαθούμε κάτι, πάντα τα καταφέρνουμε κι αν διαπιστώσουμε ότι έχουμε προσπαθήσει πολύ και δεν τα καταφέραμε δεν είναι κακό να ζητήσουμε βοήθεια .
 Κάπως έτσι εξελίσσονται και οι ιστορίες που μπορείτε να παρακολουθήσετε πατώντας εδώ. Πρόκειται για δυο ιστορίες που μιλούν για το σχολικό εκφοβισμό και που σίγουρα η πρώτη αναρτάται  ως προέκταση της δραστηριότητας μας.