"Ο πράσινος βάτραχος"

(Ξανθίππη) Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πράσινος βάτραχος,
(Κωνσταντίνος) που πήδαγε μέσα στα χόρτα.
(Τιμόθεος) Του άρεσε να πηδάει γιατί 
(Μελίνα) ήταν χαρούμενος.
(Δημήτρης) Εκεί που πηδούσε, είδε έναν σκύλο.
(Μαρίνα) Ο σκύλος ήταν άγριος και 
(Αλέξανδρος) γάβγιζε συνέχεια.
(Λευτέρης) Ο σκύλος άρχισε να κυνηγάει τον βάτραχο.
(Σοφιανός) Ήθελε να τον κυνηγήσει για να τον κάνει μια χαψιά.
(Λάζαρος) Ευτυχώς ο βάτραχος κρύφτηκε στα χόρτα.
(Ζηνοβία) Σώθηκε και πηδούσε πάλι από τη χαρά του.
(Όλγα) Μετά ο βάτραχος μπήκε στο νερό, σε μια λίμνη.
(Χριστίνα) εκεί βρήκε την οικογένεια του.
(Λιάνα) Φώναζαν πάλι όλοι μαζί
(Έλενα) κουάξ, κουάξ, 
(Παναγιώτης) τραγουδούσαν και χόρευαν από τη χαρά τους,
(Παναγιώτα Ψ.) έτρωγαν κουνούπια και 
(Άγγελος) έπιναν νερό από τη λίμνη.
(Μαλένα) Ο πράσινος βάτραχος και η οικογένεια του ζούσαν στην πρασινοχώρα.