Ρώτησα τα παιδιά πότε χτυπάνε οι καμπάνες.
Οι απαντήσεις πολλές περισσότερες από αυτές που περίμενα.
"Το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο", μια ιστορία του Θεόδωρου Παπαλοϊζου, η οποία περιγράφει πως καθιερώθηκε το έθιμο του στολισμού του χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Η ιστορία αναφέρεται σε ένα ξυλοκόπο, που ζει με τη γυναίκα και τη κόρη του μέσα στο δάσος. Ο πατέρας δουλεύει ως αργά και η κόρη του καθε βράδυ τον περιμένει βάζοντας ένα φαναράκι στο δέντρο έξω από το σπίτι, για να κατευθύνει τον πατέρα της με το φως προς το σπίτι και να τον καλωσορίζει. Τη παραμονή των Χριστουγέννων ο ξυλοκόπος δούλευε και νύχτωσε χωρίς να το καταλάβει. Συνειδητοποίησε ότι είχε χαθεί. Τότε οι νεράιδες του δάσους άρχιζαν να φωτίζουν ένα ένα δεντρο και να του δείχνουν με αυτό τον τρόπο, τον δρόμο της επιστροφής. Ο ξυλοκόπος κατάφερε να επιστρέψει σπίτι του και από τότε κάθε Χριστούγεννα στολίζει με φωτάκια ένα δέντρο, προς ανάμνηση εκείνης της παραμονής.
Τα παιδιά ζωγράφισαν, έκοψαν και κόλλησαν αστεράκια πάνω στα δεντράκια για να τα κάνουν φωτεινά, όπως αυτά της ιστορίας μας.
Το έθιμο του σπασίματος του ροδιού για να φέρει καλοτυχία στο σπιτικό μας συζητήσαμε και μετά κατασκευάσαμε τα δικά μας ρόδια.
Τα παιδιά έκοψαν τα ρόδια που τους είχα σχεδιάσει πάνω σε φύλλα φελού, τα ζωγράφισαν με κόκκινη τέμπερα και τα πασπάλισαν με μπόλικη χρυσόσκονη. Επίσης πέρασαν τα κουδουνάκια στα συρματάκια πίπας, τα οποία έδεσα στην συνέχεια η ίδια.
Οι απαντήσεις πολλές περισσότερες από αυτές που περίμενα.
- όταν γίνεται γάμος
- το Πάσχα
- οταν είναι να πας στην εκκλησία
- όταν πεθαίνει κάποιος
- όταν φεύγουμε από την εκκλησία
- όταν έχουμε μνημόσυνα
- όταν πάει καλοκαίρι
- όταν χτυπάει η καμπάνα φεύγει ο θεούλης και μετά ξαναχτυπά και έρχεται
- όταν έχουμε Άγιο Βαλεντίνο
- όταν γίνεται βάπτιση
- όταν πάει στο δωδεκα η ώρα, τότε χτυπάει η καμπάνα και πρέπει να πάμε στο παλάτι
- τη Πρωτοχρονιά (......και επιτέλους)
- χτυπάει και τα Χριστούγεννα.
Η ιστορία αναφέρεται σε ένα ξυλοκόπο, που ζει με τη γυναίκα και τη κόρη του μέσα στο δάσος. Ο πατέρας δουλεύει ως αργά και η κόρη του καθε βράδυ τον περιμένει βάζοντας ένα φαναράκι στο δέντρο έξω από το σπίτι, για να κατευθύνει τον πατέρα της με το φως προς το σπίτι και να τον καλωσορίζει. Τη παραμονή των Χριστουγέννων ο ξυλοκόπος δούλευε και νύχτωσε χωρίς να το καταλάβει. Συνειδητοποίησε ότι είχε χαθεί. Τότε οι νεράιδες του δάσους άρχιζαν να φωτίζουν ένα ένα δεντρο και να του δείχνουν με αυτό τον τρόπο, τον δρόμο της επιστροφής. Ο ξυλοκόπος κατάφερε να επιστρέψει σπίτι του και από τότε κάθε Χριστούγεννα στολίζει με φωτάκια ένα δέντρο, προς ανάμνηση εκείνης της παραμονής.
Τα παιδιά ζωγράφισαν, έκοψαν και κόλλησαν αστεράκια πάνω στα δεντράκια για να τα κάνουν φωτεινά, όπως αυτά της ιστορίας μας.
Τα παιδιά έκοψαν τα ρόδια που τους είχα σχεδιάσει πάνω σε φύλλα φελού, τα ζωγράφισαν με κόκκινη τέμπερα και τα πασπάλισαν με μπόλικη χρυσόσκονη. Επίσης πέρασαν τα κουδουνάκια στα συρματάκια πίπας, τα οποία έδεσα στην συνέχεια η ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου