Η ενεργή συμμετοχή των παιδιών στη δημιουργία δικών τους κειμένων με υπαγόρευση στον εκπαιδευτικό, συμβάλλει στην κατανόηση της σημασίας της γραφής, ως μέσου επικοινωνίας και ανάπτυξης ιδεών ,ως πηγή ευχαρίστησης και απόλαυσης.(Δ.Ε.Π.Π.Σ., 2002 )
Μία προσπάθεια ανάπτυξης του προφορικού λόγου, κινητοποίησης της φαντασίας των παιδιών και ενθάρρυνσης της ελεύθερης έκφρασης τους, ήταν η σημερινή ιστορία.
Τα παιδιά αρχικά κλήθηκαν να επιλέξουν μία εικόνα της αρεσκείας τους από τον πίνακα . Οι εικόνες απεικόνιζαν όλες φθινοπωρινά τοπία. Η περιγραφή της κάθε εικόνας γίνεται από το παιδί που τη διάλεξε και η παρεούλα συμπληρώνει στοιχεία που τυχόν δεν ειπώθηκαν. Η νηπιαγωγός μέσα από τις συγκεκριμένες ερωτήσεις που θέτει και στις απαντήσεις που δέχεται, αναγνωρίζει τις πληροφορίες που ήθελε η ίδια να δώσει στα παιδιά.
Ακολουθεί η πρόταση να γράψουμε τη δικιά μας ιστορία. Η νηπιαγωγός τους δίνει ως πρώτο ήρωα ένα σκιουράκι και τα παιδιά επιλέγουν και το δεύτερο, ένα σαλιγκάρι. Οι ιδέες των παιδιών είναι επηρεασμένες από τις εικόνες (φθινοπωρινά τοπία ) που λίγο πριν περιγράφαμε. Η νηπιαγωγός διαβάζει την ιστορία από την αρχή, κάθε δύο ή τρεις νέες ιδέες που προστίθενται, ανακαλώντας έτσι στη μνήμη τους τα λόγια που έχει πει ο καθένας. Ο τίτλος δόθηκε στο τέλος, με την ολοκλήρωση της ιστορίας.
"Το σκιουράκι και το σαλιγκάρι"
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα σκιουράκι.
(Άγγελος) Το σκιουράκι ζούσε στο δάσος.
(Λυδία) Ήταν ένα κόκκινο δάσος, (Παναγιώτης)επειδή τα φύλλα στα δέντρα ήταν κόκκινα.
(Ξανθίππη) Είχε και πορτοκαλί και πράσινα φύλλα.
(Γιώργος) Είχε και πολλά κίτρινα φύλλα.
(Χριστίνα) Ήταν Φθινόπωρο.
(Λιάνα) Το σκιουράκι το έλεγαν Ειρήνη .
(Όλγα)Το σκιουράκι ήταν φίλος με το σαλιγκάρι.
(Ζηνοβία) Το σαλιγκάρι το έλεγαν Μάριο.
(Μαλένα ) Τους άρεσε πολύ να παίζουν μπάλα.
(Λάζαρος) Η μπάλα τους ήταν ένα βελανίδι.
(Σοφιανός) Κρυβόντουσαν πίσω από τα δέντρα (Αλέξανδρος) κάθε φορά που έπαιζαν κρυφτό.
(Λευτέρης) Τους άρεσε να παίζουν και κυνηγητό.
((Ραφαέλα ) Έπαιζαν και ένιωθαν πολύ καλά.
(Τιμόθεος )Έπαιζαν και με τα φύλλα ,τα έβαζαν πάλι πάνω στα δέντρα.
(Χάρης) Όταν έπαιζαν, φοβόντουσαν μήπως έρθει ο λύκος.
(Δημήτρης) Δεν ήρθε ο λύκος, ήρθε όμως βροχή.
(Λαέρτης) Τα ζωάκια μπήκαν στη τρύπα ενός δέντρου, για να μη βραχούν.
(Κωνσταντίνος) Μετά τη βροχή, στο δάσος βγήκε ένα ουράνιο τόξο.
ΤΕΛΟΣ
Μία προσπάθεια ανάπτυξης του προφορικού λόγου, κινητοποίησης της φαντασίας των παιδιών και ενθάρρυνσης της ελεύθερης έκφρασης τους, ήταν η σημερινή ιστορία.
Τα παιδιά αρχικά κλήθηκαν να επιλέξουν μία εικόνα της αρεσκείας τους από τον πίνακα . Οι εικόνες απεικόνιζαν όλες φθινοπωρινά τοπία. Η περιγραφή της κάθε εικόνας γίνεται από το παιδί που τη διάλεξε και η παρεούλα συμπληρώνει στοιχεία που τυχόν δεν ειπώθηκαν. Η νηπιαγωγός μέσα από τις συγκεκριμένες ερωτήσεις που θέτει και στις απαντήσεις που δέχεται, αναγνωρίζει τις πληροφορίες που ήθελε η ίδια να δώσει στα παιδιά.
Ακολουθεί η πρόταση να γράψουμε τη δικιά μας ιστορία. Η νηπιαγωγός τους δίνει ως πρώτο ήρωα ένα σκιουράκι και τα παιδιά επιλέγουν και το δεύτερο, ένα σαλιγκάρι. Οι ιδέες των παιδιών είναι επηρεασμένες από τις εικόνες (φθινοπωρινά τοπία ) που λίγο πριν περιγράφαμε. Η νηπιαγωγός διαβάζει την ιστορία από την αρχή, κάθε δύο ή τρεις νέες ιδέες που προστίθενται, ανακαλώντας έτσι στη μνήμη τους τα λόγια που έχει πει ο καθένας. Ο τίτλος δόθηκε στο τέλος, με την ολοκλήρωση της ιστορίας.
"Το σκιουράκι και το σαλιγκάρι"
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα σκιουράκι.
(Άγγελος) Το σκιουράκι ζούσε στο δάσος.
(Λυδία) Ήταν ένα κόκκινο δάσος, (Παναγιώτης)επειδή τα φύλλα στα δέντρα ήταν κόκκινα.
(Ξανθίππη) Είχε και πορτοκαλί και πράσινα φύλλα.
(Γιώργος) Είχε και πολλά κίτρινα φύλλα.
(Χριστίνα) Ήταν Φθινόπωρο.
(Λιάνα) Το σκιουράκι το έλεγαν Ειρήνη .
(Όλγα)Το σκιουράκι ήταν φίλος με το σαλιγκάρι.
(Ζηνοβία) Το σαλιγκάρι το έλεγαν Μάριο.
(Μαλένα ) Τους άρεσε πολύ να παίζουν μπάλα.
(Λάζαρος) Η μπάλα τους ήταν ένα βελανίδι.
(Σοφιανός) Κρυβόντουσαν πίσω από τα δέντρα (Αλέξανδρος) κάθε φορά που έπαιζαν κρυφτό.
(Λευτέρης) Τους άρεσε να παίζουν και κυνηγητό.
((Ραφαέλα ) Έπαιζαν και ένιωθαν πολύ καλά.
(Τιμόθεος )Έπαιζαν και με τα φύλλα ,τα έβαζαν πάλι πάνω στα δέντρα.
(Χάρης) Όταν έπαιζαν, φοβόντουσαν μήπως έρθει ο λύκος.
(Δημήτρης) Δεν ήρθε ο λύκος, ήρθε όμως βροχή.
(Λαέρτης) Τα ζωάκια μπήκαν στη τρύπα ενός δέντρου, για να μη βραχούν.
(Κωνσταντίνος) Μετά τη βροχή, στο δάσος βγήκε ένα ουράνιο τόξο.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου