Ο αριθμός -6- ήταν ο επόμενος στη σειρά για να μάθουμε.
Ξεκινήσαμε την επαφή μας με τον αριθμό, ακούγοντας το τραγούδι "Εξι βατραχάκια", από τα Ζουζούνια.
Το χορέψαμε στην αρχή ελεύθερα για να κερδίσω τη καλή διάθεση και την συνεργασία των παιδιών και στη συνέχεια το ακούσαμε άλλες δύο φορές. Κάθε φορά μετά την ακρόαση του τραγουδιού, ρωτούσα τα παιδιά να μου πουν τι θυμούνται από αυτά που αναφέρει, στοχεύοντας στην ανάπτυξη της ενεργητικής ακρόασης, της καλλιέργειας της προσοχής και της μνήμης. Από τις απαντήσεις των παιδιών κράτησα για το τέλος την πληροφορία ότι: "τα βατραχάκια είναι -6-"
Τους έδειξα πως σχηματίζεται ο αριθμός στο χαρτί και τον έγραψαν όλοι τους στο μαγικό-μαγνητικό μας πίνακα που γράφουμε και σβήνουμε συνεχώς.
Τους έδωσα φύλλα εργασίας, όπου κλήθηκαν να ζωγραφίσουν τον αριθμό, να σχεδιάσουν -6- αντικείμενα και μετά να σφραγίσουν έξι φορές με παιδική σφραγιδούλα στο χαρτί τους.
Αυτά κάναμε τη μία μέρα και σήμερα συνεχίσαμε την επαφή των παιδιών με τον αριθμό με το ακόλουθο ομαδικό παιχνίδι.
Το σύνολο των μαθητών μου σήμερα ήταν 18, οπότε και τους χώρισα σε τρεις ομάδες των έξι ατόμων και τους έβαλα να καθήσουν στα παγκάκια. Οι οδηγίες ήταν απλές. Όποτε χτυπάει το ντέφι, θα σηκώνονται, θα πηδούν, θα τρέχουν, θα γελούν, θα χορεύουν στον ρυθμό. Μόλις σταματήσει το ντέφι, πρέπει να καθήσουν σε διαφορετικό παγκάκι από πριν. Μοναδικός περιορισμός, ο αριθμός των παιδιών να είναι συνολικά 6 άτομα σε κάθε παγκάκι.
Για να το πετύχουμε αυτό, όταν σταματούσε το ντέφι η κάθε ομάδα ξεκινούσε να μετράει και γινόντουσαν οι προσθαφαιρέσεις.
Σας παραθέτω ένα παράδειγμα για τη καλύτερη κατανόηση του τρόπου που δουλέψαμε.
-Πόσοι είσαστε σ' αυτήν την ομάδα; (τα παιδιά μετρούσαν)
-4
-Πόσους χρειάζεσθε ακόμα για να γίνετε 6;
-2
-Σηκωθείτε όποιος θέλει από τις άλλες δύο ομάδες για να συμπληρωθεί η εξάδα.
-Ξαναμετρήστε τώρα.
-Είμαστε 6 παιδιά.
-Ωραία, για να θυμηθούμε τι κάναμε. Ήσασταν 4. Προσθέσαμε 2. Το τελικό σύνολο είναι 6 άτομα. Η ομάδα σας πέτυχε το στόχο.
Χορέψαμε, γελάσαμε, μετρήσαμε όλοι και μάθαμε το 6.
Εντελώς απρογραμμάτιστα επίσης προέκυψε και η παρακάτω δραστηριότητα, σχετική κι αυτή με τον πρωταγιστή αριθμό.
θα χρησιμοποιήσουμε τρια συρματάκια πίπας το κάθε παιδί για μια κατασκευή που ετοιμάζουμε. Μπήκαν λοιπόν όλα στη σειρά και ερχόντουσαν, διάλεγαν τρία συρματάκια από το χρώμα που τους άρεσε. Επειδή όμως η κατασκευή μας ήθελε μικρότερα σε μέγεθος συρματάκια, τα παιδιά με το ψαλίδι τα μοίραζαν-τα έκοβαν στη μέση. Κρατούσα εγώ στα χέρια μου τα τρία συρματάκια ενωμένα, πριν τα κοψουν ,έτσι ώστε με το που κοβόντουσαν να χωρίζονται στα χέρια μου σε τρία και τρία.
Το συμπέρασμα που καταλήγαμε ήταν ότι είχαμε τρία που τα μοιράσαμε στη μέση και έγιναν 6 ,γιατί 3+3=6.
Ξεκινήσαμε την επαφή μας με τον αριθμό, ακούγοντας το τραγούδι "Εξι βατραχάκια", από τα Ζουζούνια.
Το χορέψαμε στην αρχή ελεύθερα για να κερδίσω τη καλή διάθεση και την συνεργασία των παιδιών και στη συνέχεια το ακούσαμε άλλες δύο φορές. Κάθε φορά μετά την ακρόαση του τραγουδιού, ρωτούσα τα παιδιά να μου πουν τι θυμούνται από αυτά που αναφέρει, στοχεύοντας στην ανάπτυξη της ενεργητικής ακρόασης, της καλλιέργειας της προσοχής και της μνήμης. Από τις απαντήσεις των παιδιών κράτησα για το τέλος την πληροφορία ότι: "τα βατραχάκια είναι -6-"
Τους έδειξα πως σχηματίζεται ο αριθμός στο χαρτί και τον έγραψαν όλοι τους στο μαγικό-μαγνητικό μας πίνακα που γράφουμε και σβήνουμε συνεχώς.
Τους έδωσα φύλλα εργασίας, όπου κλήθηκαν να ζωγραφίσουν τον αριθμό, να σχεδιάσουν -6- αντικείμενα και μετά να σφραγίσουν έξι φορές με παιδική σφραγιδούλα στο χαρτί τους.
Αυτά κάναμε τη μία μέρα και σήμερα συνεχίσαμε την επαφή των παιδιών με τον αριθμό με το ακόλουθο ομαδικό παιχνίδι.
Το σύνολο των μαθητών μου σήμερα ήταν 18, οπότε και τους χώρισα σε τρεις ομάδες των έξι ατόμων και τους έβαλα να καθήσουν στα παγκάκια. Οι οδηγίες ήταν απλές. Όποτε χτυπάει το ντέφι, θα σηκώνονται, θα πηδούν, θα τρέχουν, θα γελούν, θα χορεύουν στον ρυθμό. Μόλις σταματήσει το ντέφι, πρέπει να καθήσουν σε διαφορετικό παγκάκι από πριν. Μοναδικός περιορισμός, ο αριθμός των παιδιών να είναι συνολικά 6 άτομα σε κάθε παγκάκι.
Για να το πετύχουμε αυτό, όταν σταματούσε το ντέφι η κάθε ομάδα ξεκινούσε να μετράει και γινόντουσαν οι προσθαφαιρέσεις.
Σας παραθέτω ένα παράδειγμα για τη καλύτερη κατανόηση του τρόπου που δουλέψαμε.
-Πόσοι είσαστε σ' αυτήν την ομάδα; (τα παιδιά μετρούσαν)
-4
-Πόσους χρειάζεσθε ακόμα για να γίνετε 6;
-2
-Σηκωθείτε όποιος θέλει από τις άλλες δύο ομάδες για να συμπληρωθεί η εξάδα.
-Ξαναμετρήστε τώρα.
-Είμαστε 6 παιδιά.
-Ωραία, για να θυμηθούμε τι κάναμε. Ήσασταν 4. Προσθέσαμε 2. Το τελικό σύνολο είναι 6 άτομα. Η ομάδα σας πέτυχε το στόχο.
Χορέψαμε, γελάσαμε, μετρήσαμε όλοι και μάθαμε το 6.
Εντελώς απρογραμμάτιστα επίσης προέκυψε και η παρακάτω δραστηριότητα, σχετική κι αυτή με τον πρωταγιστή αριθμό.
θα χρησιμοποιήσουμε τρια συρματάκια πίπας το κάθε παιδί για μια κατασκευή που ετοιμάζουμε. Μπήκαν λοιπόν όλα στη σειρά και ερχόντουσαν, διάλεγαν τρία συρματάκια από το χρώμα που τους άρεσε. Επειδή όμως η κατασκευή μας ήθελε μικρότερα σε μέγεθος συρματάκια, τα παιδιά με το ψαλίδι τα μοίραζαν-τα έκοβαν στη μέση. Κρατούσα εγώ στα χέρια μου τα τρία συρματάκια ενωμένα, πριν τα κοψουν ,έτσι ώστε με το που κοβόντουσαν να χωρίζονται στα χέρια μου σε τρία και τρία.
Το συμπέρασμα που καταλήγαμε ήταν ότι είχαμε τρία που τα μοιράσαμε στη μέση και έγιναν 6 ,γιατί 3+3=6.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου