Τα αποτελέσματα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας μας!!!

 Το Σαββατοκύριακο εστάλη στους γονείς μήνυμα με οδηγίες για συμμετοχή των μαθητών σε ηλεκτρονική ψηφοφορία. Η εικόνα δείχνει τα αποτελέσματα, τα οποία διαβάσαμε σήμερα στην ολομέλεια κι αφού το αεροπλάνο ήταν αυτό που βγήκε νικητής στις προτιμήσεις των μαθητών, αεροπλανάκια ήταν και η κατασκευή μας.

Επίσης με παιγνιώδη τρόπο προσπαθήσαμε να ασχοληθούμε με τα χρώματα και τα μέσα μεταφοράς, τοποθετώντας την κατάλληλη εικόνα στην σωστή θέση, στον πίνακα διπλής εισόδου.

 

Αφίσες με τα μέσα μεταφοράς!

 

"Προγραμματισμός και Τέχνη", άλλη μια δραστηριότητα που κατατέθηκε στην Ευρωπαική Εβδομάδα Κώδικα.

       Στοχεύοντας οι μαθητές να καλλιεργήσουν δεξιότητες προσεχτικής παρατήρησης και την φαντασία τους, να αναπτύξουν την δημιουργικότητα τους και να εμπλουτίσουν τον προφορικό τους λόγο θα αξιοποιηθεί το Artful Thinking, της ερευνητικής ομάδας του Project Zero, του Πανεπιστημίου του Harvard και συγκεκριμένα η ρουτίνα σκέψης "Βλέπω, Σκέφτομαι, Αναρωτιέμαι". Η ρουτίνα σκέψης θα εφαρμοστεί στον πίνακα ζωγραφικής του Bartolone Esteban Murillo, "Tα παιδιά που τρώνε σταφύλια και πεπόνι".

     Μετά την καταγραφή όλων των σκέψεων-ιδεών των μαθητών και την ολοκλήρωση της ρουτίνας , οι μαθητές θα προσκληθούν να δημιουργήσουν μια ιστορία, την οποία θα εικονογραφήσουν και στη συνέχεια αυτές οι εικόνες θα μεταφερθούν στο επιδαπέδιο πλέγμα και στην πίστα του beebot προκειμένου να γίνει αφήγηση της ιστορίας μέσω προγραμματισμού.

  Επιπλέον, κατά την δημιουργία της ιστορίας, θα ζητηθεί από τους μαθητές να συμπεριλάβουν σε αυτήν, δύο ήρωες-ζωάκια, τα οποία θα είναι φύλλα ζωγραφικής από την εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας QuiverVision. Στην συνέχεια οι μαθητές θα ζωντανέψουν τις ζωγραφιές τους έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξη του κώδικα πάνω σε αυτές αλλά και την εντολή που κρύβεται σε αυτόν.

 Ο εξοπλισμός που θα αξιοποιηθεί για την παραπάνω δραστηριότητα θα είναι το επιδαπέδιο πλέγμα, το εκπαιδευτικό ρομπότ Beebot, η εφαρμογή QuiverVision, το κινητό ή ταμπλετ για την ανάγνωση των κωδικών. Η δραστηριότητα γίνεται στα πλαίσια της ομάδας "The Codally Team" .

 Η δραστηριότητα, επειδή είναι σύνθετη, πραγματοποιήθηκε τμηματικά, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.

ΒΛΕΠΩ

• Γ.Τ. Το παιδί τρώει σταφύλι...από ψηλά.
• Κωνσταντίνα. Βλέπω το πεπόνι.
• Ρήγελς. Δυο παιδιά.
• Μιχαέλα-Νικητία. Το ένα παιδί καθαρίζει πεπόνι.
• Βαγγέλης. Κάτω έχει σκουπίδια.
• Μάγια. Βλέπω ένα πεπόνι.
• Φίλιππος. Δυο παιδάκια που τρώνε.
• Μαρένια. Τρώει σταφύλι.
• Ανατόλης. Βλέπω πράσινο χρώμα πίσω από τα παιδιά.
• Λυδία. Δίπλα από το ένα αγόρι υπάρχουν σταφύλια μέσα σε καλάθι, τα σταφύλια είναι κιτρινα και μαύρα και το καλάθι καφέ χρώμα.
• Ελένη. Το ένα αγόρι φοράει ζακέτα.
• Γιώργος Σ. Βλέπω τις πατούσες.
• Αρετή. Ο ένας κάθεται στο πάτωμα, ο άλλος σε σκαμπό.
• Αναστασία. Φοράνε πατελόνια.
• Μιχαήλ. Είναι βρώμικα τα ρούχα τους, έχουν μαύρα πόδια.
• Δήμητρα Μπ. Είναι βρώμικο το πάτωμα, έχει χώμα.
• Ντέιβι. Φοράει σκισμένο πουκάμισο.
• Γιώργος Γκ. Υπάρχει μαύρο χρώμα δίπλα και πίσω από τα παιδιά.
• Κατερίνα. Βλέπω τα γόνατα τους.
• Μαρίλια. Έχουν τρυπήσει τα πατελόνια.

ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ

• Δήμητρα Μ. Τα σταφύλια είναι νόστιμα.
• Ανατόλης. Και τα μαύρα σταφύλια είναι νόστιμα. Εμένα μου αρέσουν τα κίτρινα.
• Αναστασία. Τα πόδια έχουν γίνει μαύρα γιατί δεν έχουν παπούτσια.
• Λυδία. Σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά έχουν χαθεί.
• Βαγγέλης. Το αγόρι με το μαχαίρι θα κόψει το πεπόνι. Δεν φοβάται πως θα κοπεί.
• Μιχαήλ. τα παιδιά έχουν μπει σε μια σπηλιά. Νομίζουν ότι  είναι το σπίτι τους.
• Δήμητρα Μπ. Είναι μέρα, γιατί έχει φως στον τοίχο.
• Βασίλης. Δεν έχουν νερό να πιουν.
• Γιώργος Γκ. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν λεφτά. Είναι φτωχά.
• Κατερίνα. Πήγαν εκεί γιατι τους αρέσει μέσα στην σπηλιά.

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ

• Γιώργος Γκ. Αναρωτιέμαι με τι πήγαν εκεί; Με τα πόδια, το αμάξι ή την μηχανή;
• Ανατόλης. Μήπως πήγαν με νταλίκα; 
• Λυδία. Αναρωτιέμαι αν αυτά τα παιδιά δεν έβλεπαν μπροστά τους, γιατί μίλαγαν και μπήκαν σε άλλο σπίτι.
• Κατερίνα. Μήπως ήθελαν να γίνει εκεί το σχολείο τους;
• Aναστασία. Επειδή δεν είχαν παπούτσια και κάλτσες έγιναν μαύρα τα πόδια τους;
• Nτέιβι. Ήθελαν φαγητό.
• Δήμητρα Μ. Το ένα παιδάκι τρώει σουβλάκι;
• Aρετη. Γιατί πετάνε κάτω τα σκουπίδια;

Η ιστορία που δημιουργήθηκε, αφού πρώτα ζητήθηκε από τους μαθητές να συμπεριλάβουν μέσα σε αυτή δυο ήρωες ακόμα, έναν σκύλο κι ένα άλογο. 

" Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δυο αγοράκια που έτρωγαν σταφύλι και πεπόνι. Βρισκόντουσαν σε μια σπηλιά γιατί δεν είχαν σπίτι, ούτε και λεφτά. Οι γονείς τους δεν ήταν εκεί. Ήταν μακριά, στη δουλειά τους.

 Τα αγόρια είχαν παρέα τον σκύλο και το άλογο και μόλις έφαγαν πήγαν στους φίλους τους. Τα δύο ζώα είχαν χαθεί και τα αγόρια ήθελαν να τα βοηθήσουν να βρουν το αγρόκτημα που ζούσαν.

 Τα αγόρια προχωρούσαν μαζί με τo άλογο και τον σκύλο, ώσπου συνάντησαν έναν κύριο και τον ρώτησαν: "Μήπως είδατε το αγρόκτημα;" Ο κύριος φορούσε καφέ μπλούζα, κόκκινο πατελόνι και στο κεφάλι είχε άσπρο καπέλο. Τους απάντησε ότι το αγρόκτημα είναι πολύ μακρια και ότι πρέπει να περάσουν από το δάσος για να το βρουν.

 Οι τεσσερις φίλοι πήγαν στο δάσος κι εκεί συνάντησαν έναν καουμπόι. "Μήπως ξέρετε που είναι το αγρόκτημα;" τον ρώτησαν. Τους απάντησε ότι το δάσος είναι ακόμα πολύ βαθύ και ότι πρέπει να προχωρήσουν πολύ για να το βρουν.

 Τα αγόρια, το άλογο και ο σκύλος συνέχιζαν τον δρόμο τους όταν άκουσαν έναν θόρυβο. Ήταν ένα παιδάκι που έκανε φασαρία. Έπαιζε με το παιχνίδι του, ένα αυτοκινητάκι.

Τότε το ρώτησαν: "Mήπως είδες το αγρόκτημα;". Το παιδάκι απάντησε "Οχι" και συνέχισε το παιχνίδι του.

 Τα παιδιά με τους φίλους τους τα ζώα συνέχισαν να περπατάνε, ώσπου συνάντησαν μια κυρία που έκανε βόλτα στο δάσος. η κυρία φορούσε κόκκινα παπούτσια με κόκκινο πατελόνι και μία μπλε μπλούζα. Μόλις την είδαν την ρώτησαν. Η κυρία τους έδειξε τον δρόμο και όλοι μαζί έτρεξαν γρήγορα στο αγρόκτημα. Ήταν όλοι τους πολύ χαρούμενοι.

 Από τότε τα δυο αγόρια έγιναν πολύ καλοί φίλοι με τα δύο ζωάκια και κάθε μέρα πήγαιναν βόλτα στο αγρόκτημα για να τους συναντήσουν και να παίξουν μαζί. 

Μερικές από τις ζωγραφιές των μαθητών λίγο πριν σαρωθούν οι κώδικες και ζωντανέψουν.

Επόμενο βήμα στη δραστηριότητα μας είναι η εικονογράφηση της ιστορίας και η αφήγηση της, όχι πλέον προφορικά αλλά προγραμματίζοντας το ρομποτάκι.

Η εικονογράφιση της ιστορίας από τους μαθητές.

Οι μαθητές προγραμματίζουν, έχοντας στο νου τους ότι το ρομποτάκι πρέπει να ακολουθήσει συγκεκριμένη διαδρομή, αυτήν της εξέλιξης της ιστορίας τους, η οποία φαίνεται στις ζωγραφιές τους.

Στο βίντεο που ακολουθεί είμαστε ένα βήμα πριν να φτάσουν οι ήρωες της ιστορίας στο αγρόκτημα.

 

Ο Νοέμβρης ξεκίνησε το ταξίδι του....με τρένο!!!

 Τα μέσα μεταφοράς είναι η θεματική που αποφασίσαμε να ασχοληθούμε και αφορμή για να ξεκινήσουν οι δραστηριότητες ήταν ένα τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού, "Ο Νοέμβρης ταξιδεύει", όπου σύμφωνα με τους στίχους του τραγουδιού, αρχικά ταξιδεύει με τρένο. 

 Ακούσαμε το τραγούδι και στην συνέχεια επιβιβαστήκαμε όλοι στα τρενάκια της φαντασίας μας και με τη βοήθεια του Google Earth επισκεφτήκαμε τον τόπο καταγωγής όλων των μαθητών, διαπιστώνοντας στην πορεία ότι σε κάποια μέρη δεν μπορούσαμε να πάμε με τρένο παρά μόνο με καράβι ή αεροπλάνο ή ακόμα κι αυτοκίνητο. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα στιγμή όταν προσπαθούσαμε να ανακαλύψουμε πόσο κοντινές ή μακρινές είναι οι αποστάσεις του τόπου καταγωγής του καθενός με το Πέραμα, που είναι ο τόπος της μόνιμης κατοικίας των μαθητών.

 Παρακολουθήσαμε στην ολομέλεια βιντεάκι από το youtube με τρένα που κινούνταν, προκειμένου να τα παρατηρήσουμε και να συζητήσουμε. Εντοπίσαμε τις σιδηροδρομικές γραμμές και στην συνέχεια διαβάσαμε το ποίημα του Βασίλη Ρώτα, "Ο σιδηρόδρομος", το οποίο σε μια έμπνευση της στιγμής μελοποίησα😄😄😄 και χορέψαμε όλοι μαζί.

 Στην οθόνη οι μαθητές είδαν φωτογραφίες κι έμαθαν και για το τρενάκι του Περάματος, που συνέδεε την περιοχή με το λιμάνι του Πειραιά (βαγόνι του οποίου υπάρχει ακόμα σε κεντρικό δρόμο της περιοχής).

 Η επόμενη δραστηριότητα αφορούσε την εξάσκηση της λεπτής κινητικότητας των μαθητών, οι οποίοι κλήθηκαν να σχεδιάσουν μόνοι τους τις γραμμές του τρένου και μετά να ζωγραφίσουν και να κόψουν το τρενάκι τους. Ολοκληρώνοντας την εργασία τους έγραφαν το όνομα τους και αντέγραφαν και τη λέξη τρένο. 

.

Παγκοσμια Ημέρα Αποταμίευσης 2020

Οι κατασκευές μας ήταν κουμπαράδες-Πάντα στους οποίους οι μαθητές φρόντισαν να χρωματίσουν και να ρίξουν τα πρώτα κέρματα τους.

Παρατηρώντας τα ανάγλυφα σχέδια πάνω στα νομίσματα μας δόθηκε η αφορμή να αναφερθούμε στον μύθο της αρπαγής της Ευρώπης.

Στη συνέχεια οι μαθητές προσπάθησαν να εξασκηθούν στον γραπτό λόγο μέσω της αντιγραφής, να σχεδιάσουν και να χρωματίσουν το έργο τους.

 

Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 1940

 

Τα νήπια και τα προνήπια του νηπιαγωγείου μας τίμησαν τους αγωνιστές του 1940 λέγοντας τα ποιήματα τους, κάνοντας παρέλαση , με τραγούδια, χορευτικά και κατασκευές.

 Και του χρόνου με υγεία!!!

Χρόνια πολλά Ελλάδα μας!!! 

"ο Γίγαντας και ο νάνος" της Γαλάτειας Σουρέλη.

 Μια ιστορία φανερώνει την καθημερινή προσπάθεια και την εξέλιξη των μικρών μου μαθητών, που ως προνήπια, τα περισσότερα δεν ήξεραν να κρατούν το μολύβι. Τώρα, 1,5 μήνα από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, σχεδιάζουν, ζωγραφίζουν και βεβαίως υπογράφουν!!!!

 Θερμά συγχαρητηρια σε όλους!!!!!!!!

 "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος, όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί.

Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα ήταν κι ένας νάνος. Ένας μικρός νάνος.

Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο του χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλο. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια ολόκληρη θάλασσα.

Κάθε πρωί ο μεγάλος γίγαντας έβανε στο στόμα του τα δυο του χέρια, τα κανε χωνί και φώναζε στο μικρό νάνο: «Γεια σου, γείτονα». Έπαιρναν τη φωνή του τα κύματα και την πήγαιναν κατευθείαν στ΄  αυτιά του μικρού νάνου. Άρπαζε τότε κι εκείνος έναν τεράστιο κόχυλα, εφτά φορές πιο μεγάλο απ΄ το μπόι του, και φώναζε: «Γειά σου και σένα».

Και ήταν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταγε τη δουλειά του, ο γίγαντας τη δικιά του, και ζούσαν αγαπημένοι…

Ένα πρωί όμως ο μεγάλος γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια ακόμα πιο περίεργη στολή. Φόρεσε και κάτι μεγάλες μπότες και μετά έκανε ένα μεγάλο πήδημα,  έφτασε μπροστά στην πόρτα του μικρού νάνου και, βανοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά, του είπε : «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι σου΄ παραδώσου!».

Ο μικρός νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που ναι ο μεγάλος γίγαντας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό τους χαιρετισμό, του φώναξε:

-Γειά σου, γείτονα!

Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του μικρού νάνου και άγρια του ξαναφώναξε:

-Παραδώσου!

Ο μικρός νάνος τότε κατάλαβε. Πέταξε τον τεράστιο κόχυλα, που μ΄ αυτόν φώναζε το «γειά σου, γείτονα», και απομακρύνθηκε λίγο΄ κοίταξε λυπημένος κατάματα το  μεγάλο γίγαντα και χωρίς κανέναν φόβο του είπε:

-Όχι, δεν παραδίνομαι!

Αμέσως μετά έτρεξε, έφτασε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του μια σφεντόνα. Στάθηκε μπροστά στο γίγαντα και περίμενε.

Ο μεγάλος γίγαντας τα χασε για λίγο. Ύστερα χύθηκε πάνω στο μικρό νάνο θέλοντας να τον συντρίψει. Έγινε όμως κάτι απίστευτο. Ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα! Ο μεγάλος γίγαντας το βαλε στα πόδια…

Έτσι οι Έλληνες του σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν, όπως και κείνος, μ΄ένα θαρραλέο και αποφασιστικό ΟΧΙ!

Δεν είναι όμως μόνο πως είπαν το ΟΧΙ. Το διαφέντεψαν στη συνέχεια παλικαρίσια και νικηφόρα πάνω στις βουνοκορφές."