Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 2019

Με τιμή  και καμάρι για άλλη μια χρονιά οι μαθητές του 9ου νηπιαγωγείου Περάματος εξιστόρησαν τα γεγονότα του ιστορικού ΟΧΙ μέσα από σκετσάκια, ποιήματα, τραγούδια και χορευτικά.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ!!!

"Η Σταχτοπούτα" ...αλλά όχι η γνωστή!!!

   
   Διανύουμε και σιγά σιγά ολοκληρώνουμε τον δεύτερο μήνα του Φθινοπώρου και οι αλλαγές της φύσης είναι ένα από τα θέματα που συζητάμε. Η πτώση των φύλλων και η αλλαγή στο χρώμα τους είναι χαρακτηριστικό της εποχής και ο παραπάνω πίνακας του Morgan Weistling είναι ένα καλό παράδειγμα για να παρατηρήσουμε τη φύση μέσα από τη Τέχνη.
 Αξιοποιώντας τη ρουτίνα σκέψης Βλέπω/Σκέφτομαι/Αναρωτιέμαι του προγράμματος Artful Thinking, της παιδαγωγικής ομάδας Project Zero του Πανεπιστημίου Harvard , έγινε προσεκτικότερη μελέτη του πίνακα.

  Έγινε προσπάθεια να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές τη διαφορά του Βλέπω από το Σκέφτομαι και στην συνέχεια ακολούθησε το Αναρωτιέμαι. Όλα σχετικά με τον πίνακα που είχαμε μπροστά μας και για κάθε σκέψη , κάθε ιδέα που ακουγόταν, γινόταν η καταγραφή και η ανάρτηση της δίπλα στον πίνακα, προκειμένου να γίνεται ορατή και η σκέψη των μαθητών στους ίδιους.

Επέκταση της παραπάνω δραστηριότητας ήταν η δημιουργία μιας ιστορίας. Αξιοποιήθηκε μια άλλη ρουτίνα σκέψης του Artful Thinking, αυτή που ένα έργο τέχνης γίνεται η αρχή/το μέσο/ή το τέλος μιας ιστορίας. 

Οι μαθητές επέλεξαν να είναι ο πίνακας το μέσο στην ιστορία μας. Ονόμασαν το κορίτσι του πίνακα Σταχτοπούτα, πρότειναν κι άλλους ήρωες στην ιστορία, την κακή μητριά και τις δύο κόρες της και η ιστορία ξεκίνησε....

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η Σταχτοπούτα (Μαρίλια), που ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι στο χωριό (Ηλίας). Μαζί με τη Σταχτοπούτα ζούσε η κακιά μητριά της και οι δύο κόρες της. Μια μέρα η μητριά άρχισε να συμπεριφέρεται άσχημα στο κορίτσι. Την έβαζε να κάνει μόνη της, τις δουλειές του σπιτιού(Αθηνά). Την έβαζε να σκουπίζει το σπίτι (Λυδία) και να σφουγγαρίζει (Θοδωρής). Η Σταχτοπούτα κουραζόταν πολύ (Αιμίλιος), ενώ οι αδερφές της έβλεπαν τηλεόραση (Εστερίνα) και έβγαιναν στο μπαλκόνι για να δροσιστούν (Άγης).

Μια μέρα η κακιά μητριά ζήτησε από τη Σταχτοπούτα να της φέρει φύλλα από το δάσος (Γιώργος). Η μητριά ήθελε τα φύλλα για να φτιάξει ένα δέντρο (Δανάη). Θα ήταν ένα δέντρο, κατασκευή, πάνω σε ένα τραπέζι (Κωνσταντίνος Σ.). Ήθελε να φτιάξει ένα φθινοπωρινό δέντρο (Μιχαήλ).

Η Σταχτοπούτα πήγε στο δάσος αλλά δεν της άρεσε (Ντελάνσι). Δεν ήταν χαρούμενη (Στέφανος). Ήταν λυπημένη (Ανδριάννα) γιατί την είχε στείλει εκεί η μητριά της (Ελένη) και ήταν μόνη της (Ανατόλης). Μάζεψε τα φύλλα και γύρισε σπίτι(Αλεχάντρο).

Στο σπίτι την περίμενε η μητριά και την ρώτησε αν τα είχε μαζέψει όλα τα φύλλα (Εστερίνα). Η Σταχτοπούτα απάντησε "όχι, λίγα μόνο"(Αιμίλιος). Η μητριά τότε είπε να πάει να της φέρει κι άλλα φύλλα (Κωνσταντίνος Σ.). Στο δάσος όμως ήταν σκοτεινά και η Σταχτοπούτα ζήτησε από τη μητριά να πάει την επόμενη ημέρα, που θα είχε ήλιο (Λυδία). Η μητριά δέχτηκε. Η Σταχτοπούτα πήγε να κοιμηθεί (Δανάη) και οι αδερφές της, το ίδιο (Ανδριάννα).

Η ιστορία μας είναι έτοιμη. Κάποιοι μαθητές μοιράστηκαν τους ρόλους και την δραματοποίησαν, κάποιοι ανέλαβαν να ζωγραφίσουν και οι υπόλοιποι μοιράστηκαν σε προγραμματιστές και ρομποτάκια-Σταχτοπούτες που κινήθηκαν πάνω στην πίστα, ακολουθώντας την εξέλιξη της ιστορίας.

Το παιδί/ρομποτάκι κρατούσε στα χέρια του τη Σταχτοπούτα και ξεκινούσε τη διαδρομή απο το σπίτι. Η Σταχτοπούτα , κλήθηκε να περάσει από την σκούπα και τη σφουγγαρίστρα  για να τις πάρει να κάνει δουλειές. Μετά ο προγραμματιστής έπρεπε να την περάσει από την τηλεόραση, όπου καθόταν οι αδερφές της και χάζευαν και μετά την οδηγούσε στο δάσος με το δέντρο, απ' όπου θα μάζευε τα φύλλα. Στο τέλος της διαδρομής την Σταχτοπούτα περίμενε η κακή μητριά για να πάρει τα φύλλα.

Σε επόμενη δραστηριότητα η ιστορία μας μεταφέρθηκε και στην πίστα του ρομποτικού ποντικιού μας, το οποίο μεταμφιέστηκε στο ρόλο της Σταχτοπούτας. Οι μαθητές προγραμμάτιζαν το ρομποτάκι-Σταχτοπούτα να κινείται, μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό του, που ήταν να παραδώσει τα φύλλα στην μητριά.

"Η πορεία προς το μέτωπο"

 Διαβάσαμε ένα απόσπασμα από "Το ημερόλογιο ενός μουλαριού" της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρελή και οι μαθητές σε ομαδική εργασία προσπάθησαν να αποτυπώσουν με ζωγραφική, χαρτοκοπτική και κολάζ την πορεία προς το μέτωπο.

 Το μουλάρι αφηγείται στο ημερολόγιο του ότι την Κυριακή 27 Οκτώβρη του 1940 η ζωή κυλούσε ήρεμα, όμορφα και ωραία, ενώ από το ξημέρωμα της 28ης όλα άλλαξαν. Το μουλάρι πήγε στον πόλεμο μαζί με το αφεντικό του.Αλήθεια ο πόλεμος επηρεάζει τις ζωές όλων μας ακόμα και των ζώων.

"Η σημαία μας"

Ομαδική εργασία με δαχτυλομπογιά.

                                                  Ομαδική εργασία με χαρτοκοπτική και κολάζ.

" Η Μαρίνα και το μήλο"

 Αξιοποιώντας τη ρουτίνα σκέψης του Artful Thinking (Έντεχνος Συλλογισμός) της ερευνητικής ομάδας  Project Zero του Πανεπιστημίου Harvard, ο πίνακας ως η αρχή/μέση/τέλος μιας ιστορίας, οι μαθητές δημιούργησαν τη δική τους ιστορία.

(Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω και να επιβεβαιώσω το όνομα του καλλιτέχνη, γι αυτό και δεν αναφέρεται το όνομα του)

Αφού ολοκληρώθηκαν οι δραστηριότητες ενασχόλησης μας με τα φθινοπωρινά φρούτα, οι μαθητές, την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων, σχηματίζουν τον παραπάνω πίνακα σε ηλεκτρονικό παζλ, στη γωνιά του υπολογιστή.

Επόμενο θέμα μας το όργωμα και η σπορά. Δραματοποιούμε και αναπαριστάνουμε διασκεδάζοντας τις φθινοπωρινές εργασίες του αγρότη και τότε....προέκυψε η παρακάτω ιστορία, στην οποία εμπλέκεται στη μέση της ο πίνακας ζωγραφικής. 

Είναι Φθινόπωρο. Οι αγρότες σκάβουν τα χωράφια τους, τα οργώνουν και ρίχνουν σπόρους. Περιμένουν τη βροχή που θα βοηθήσει τους σπόρους να φουσκώσουν και να μεγαλώσουν. Δεν βρέχει και οι αγρότες μαζεύονται και τραγουδούν το τραγούδι της Περπερούνας. Πέφτει βροχή. Οι σπόροι μεγαλώνουν, γίνονται φυτά. Τα φυτά γίνονται δέντρα και δίνουν καρπούς. Οι αγρότες κόβουν τους καρπούς για να τους φάνε. Μαζί με τους αγρότες τρώει το φρούτο της και το κοριτσάκι του πίνακα. Το όνομα του είναι Μαρίνα. Η Μαρίνα είναι έτοιμη να δαγκώσει το μήλο, όταν βλέπει ένα σκουλήκι. Το σκουλήκι το λένε Σφίγγο. Ο Σφίγγος φοβήθηκε κι άρχισε να φωνάζει :Mην με φας, σταμάταααα!!! Η Μαρίνα του είπε. "Φύγε από εκεί. Θέλω να φάω το φρούτο μου". Ο Σφίγγος πρόλαβε και έφυγε. Η Μαρίνα είναι έτοιμη να δαγκώσει το μήλο της αλλά αυτή τη φορά εμφανίζεται ένα ποντικάκι. Το ποντίκι ήθελε να πάρει το μήλο του κοριτσιού. Η Μαρίνα του πρότεινε να το μοιραστούν. 

Έτσι το μήλο μοιράστηκε στη μέση, σε δύο ίσα κομμάτια, έφαγε η Μαρίνα, έφαγε και το ποντικάκι, που μετά πήγε στη φωλιά του.

Η ιστορία ολοκληρώνεται, οι μαθητές είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και ως επέκταση της δραστηριότητας και σύνδεση αυτής με την Ευρωπαική Εβδομάδα Προγραμματισμού, απόσπασμα της ιστορίας μας μεταφέρεται στην ρομποτική πίστα του Κόλμπι.

Οι μαθητές προγραμματίζουν το ρομποτικό ποντίκι να κατευθυνθεί προς το μήλο.

Και στη συνέχεια βοηθούν το ποντικάκι να φθάσει στη φωλιά του για να απολαύσει το μήλο του.

Tην επόμενη ημέρα η διαδρομή του Κόλμπι προς το μήλο και μετά προς τη φωλιά του αποτυπώνεται και στο χαρτί. Οι μαθητές σε ατομική προσπάθεια, σε φύλλο εργασίας, προσδιορίζουν με βελάκια κατεύθυνσης την πορεία που επιλέγουν να προγραμματίσουν, προκειμένου να φθάσουν στον πρώτο σταθμό-μήλο και στο τέλος της διαδρομής-φωλιά.

Σφραγίδες, κύκλοι μεγάλοι και μικροί, χρώματα και....

                             ένα υπέροχο αποτέλεσμα!!!

"Το χωράφι το Φθινόπωρο"

Οι ζωγραφιές μας ζωντανεύουν!!!!!

Αξιοποιώντας την εφαρμογή Quiver 3D painting, ένα εργαλείο βασισμένο στην τεχνολογία της επαυξημένης πραγματικότητας,  δόθηκε άλλη μια ευκαιρία στους μαθητές να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξη των κωδικων γύρω μας και πως αυτοί λειτουργούν.
 Παρέα με τους φίλους μας από το Ειδικό Δημοτικό Περάματος, οι μαθητές όλοι ζωγράφισαν το ζωάκι που επέλεξαν και μετά το σκάναραν με το τάμπλετ. Το αποτελεσμα ήταν κατα κοινή ομολογία μαγικό.

Η κοινή δραστηριότητα με τους μαθητές του Ειδικού Δημοτικού Περάματος θα προστεθεί ως επιπλέον εκδήλωση στην πλατφόρμα του EU CODE WEEK 2019.

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων

 Η παγκόσμια ημέρα εορτασμού των ζώων μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τα ζώα, να ζωγραφίσουμε, να κόψουμε, να κολλήσουμε, να προγραμματίσουμε...

Οι μαθητές επιλέγουν είτε να προγραμματίσουν την διαδρομή του ζώου τους προς την ζούγκλα, τοποθετώντας τα τοξάκια-εντολές πάνω στο πλέγμα, είτε γίνονται τα ίδια ρομποτάκια και διανύουν πάντοτε μια διαφορετική διαδρομή από όσες έχουν προηγηθεί, για να βάλουν και το δικό τους ζώο στη ζούγκλα.

 Τα ζωάκια τους όμως, ήθελαν μια μεγάλυτερη ζούγκλα για να ζήσουν μέσα στη τάξη μας. Και απλώς ικανοποιήθηκε το αίτημα τους😉

Προγραμματισμός κινήσεων και στο χαρτί!!!

Ο Κόλμπι, το ποντικάκι ρομπότ μας, γίνεται εικόνα-αφετηρία μιας διαδρομής που επιλέγει και χαράζει μόνο του ο κάθε μαθητής, προκειμένου να φθάσει στα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, δηλαδή στα νηπιάκια του σχολείου μας.