Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

Επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821

 Με τιμή και καμάρι γιορτάσαμε και φέτος την 25η Μαρτίου του 1821. Οι μαθητές , εκτός από τα ποιήματα τους, τραγούδησαν, είπαν μια προσευχή στην Παναγία, χόρεψαν το παραδοσιακό τραγούδι "Δώδεκα ευζωνάκια" του Χρόνη Αηδονίδη.
 Αυτό όμως που έκανε τη γιορτή μας διαφορετική και μας χάρισε περισσότερη περηφάνεια, είναι η γνωριμία των μαθητών με τη τέχνη του κεντήματος και η ενασχόληση τους με αυτό.
 Έγινε παρατήρηση στην ολομέλεια παραδοσιακών φορεσιών του τόπου μας, ξεκινώντας την δράση με την παραδοχή ότι οι Έλληνες τότε ντυνόντουσαν καθημερινά με αυτές τις φορεσιές. Αναφέρθηκε ότι οι περισσότερες φορεσιές είναι στολισμένες με κέντημα. 


 Διαβάσαμε το παραμύθι της Ευγενία Φακινου, "Τα ελληνάκια", όπου οι εικόνες του βιβλίου αποτελούν κεντήματα από ρούχα και είδη προικός. Έτσι έγινε η σύνδεση και με την επέτειο της 25ης Μαρτίου.
 Προκειμένου να κατανοήσουν τα παιδιά, πέρα απο τη θεωρία τι είναι ακριβώς το κέντημα και πως γίνεται, παρακολουθήσαμε βιντεάκια στο youtube (επέλεξα να δουν πως κεντούν λουλούδια, λόγω της Άνοιξης αλλά και των έντονων χρωμάτων). Είδαμε κεντήματα από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας (Σκύρο, Λευκάδα, Κρήτη κ.α.). Επιπλέον παρακολουθήσαμε βίντεο, όπου έδειχνε πως υφαίνουν στο αργαλειό και μιλήσαμε και για τα υφαντά. Στις παραδοσιακές φορεσιές, πολλά κομμάτια τους υφαίνονταν. Έγινε η πρόσκληση προς τους γονείς του τμήματος να μας φέρουν χειροποίητα κεντήματα και στολίσθηκαν κι αυτά, αφού τα παρατηρήσαμε από κοντά.


Και μετά από όλα αυτά ξεκινήσαμε το κέντημα. Σαν πρώτη επαφή, τα περισσότερα παιδιά δυσκολευόντουσαν ακόμα και να πιάσουν τη βελόνα. Χρειάστηκε ο κάθε μαθητής τον χρόνο του και πολλή υπομονή😍, προκειμένου να αντιληφθεί την κίνηση και πως ακριβώς εξελίσσεται ένα χειροποίητο κέντημα.
Κρατούσα εγώ το τελάρο κεντήματος, είχα προηγουμένως μολυβώσει αυτό που θέλαμε να κεντήσουμε και έβγαζα τη βελόνα από κάτω (από τη κάτω μεριά του τελάρου) προς τα πάνω. Τα παιδιά έπιαναν τη βελόνα και αρχικά τους υποδείκνυα σε κάθε βελονιά, που έπρεπε να τρυπήσουν για να ξαναπιάσω εγώ τη βελόνα και να τους την ξαναδώσω. Η πρώτη φορά για όλα τα παιδιά είχε μεγαλύτερη δυσκολία, από την επόμενη όμως έπιαναν τη βελόνα χωρίς δισταγμό και τρυπούσαν, τα περισσότερα χωρίς βοήθεια πάνω στο σχέδιο-μολύβι.
Το κέντημα μας ετοιμάστηκε μία ημέρα πριν την γιορτή μας και με μεγάλη χαρά το στολίσαμε στο σκηνικό μας.



Πολλά πολλά συγχαρητήρια σε όλα μου τα μικρούλια για την πολύ δύσκολη δεξιότητα που απέκτησαν!!!
Και του χρόνου, με υγεία!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου