Στοχεύοντας οι μαθητές να καλλιεργήσουν δεξιότητες προσεχτικής παρατήρησης και την φαντασία τους, να αναπτύξουν την δημιουργικότητα τους και να εμπλουτίσουν τον προφορικό τους λόγο θα αξιοποιηθεί το Artful Thinking, της ερευνητικής ομάδας του Project Zero, του Πανεπιστημίου του Harvard και συγκεκριμένα η ρουτίνα σκέψης "Βλέπω, Σκέφτομαι, Αναρωτιέμαι". Η ρουτίνα σκέψης θα εφαρμοστεί στον πίνακα ζωγραφικής του Bartolone Esteban Murillo, "Tα παιδιά που τρώνε σταφύλια και πεπόνι".
Μετά την καταγραφή όλων των σκέψεων-ιδεών των μαθητών και την ολοκλήρωση της ρουτίνας , οι μαθητές θα προσκληθούν να δημιουργήσουν μια ιστορία, την οποία θα εικονογραφήσουν και στη συνέχεια αυτές οι εικόνες θα μεταφερθούν στο επιδαπέδιο πλέγμα και στην πίστα του beebot προκειμένου να γίνει αφήγηση της ιστορίας μέσω προγραμματισμού.
Επιπλέον, κατά την δημιουργία της ιστορίας, θα ζητηθεί από τους μαθητές να συμπεριλάβουν σε αυτήν, δύο ήρωες-ζωάκια, τα οποία θα είναι φύλλα ζωγραφικής από την εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας QuiverVision. Στην συνέχεια οι μαθητές θα ζωντανέψουν τις ζωγραφιές τους έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξη του κώδικα πάνω σε αυτές αλλά και την εντολή που κρύβεται σε αυτόν.
Ο εξοπλισμός που θα αξιοποιηθεί για την παραπάνω δραστηριότητα θα είναι το επιδαπέδιο πλέγμα, το εκπαιδευτικό ρομπότ Beebot, η εφαρμογή QuiverVision, το κινητό ή ταμπλετ για την ανάγνωση των κωδικών. Η δραστηριότητα γίνεται στα πλαίσια της ομάδας "The Codally Team" .
Η δραστηριότητα, επειδή είναι σύνθετη, πραγματοποιήθηκε τμηματικά, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.
- Γ.Τ. Το παιδί τρώει σταφύλι...από ψηλά.
- Κωνσταντίνα. Βλέπω το πεπόνι.
- Ρήγελς. Δυο παιδιά.
- Μιχαέλα-Νικητία. Το ένα παιδί καθαρίζει πεπόνι.
- Βαγγέλης. Κάτω έχει σκουπίδια.
- Μάγια. Βλέπω ένα πεπόνι.
- Φίλιππος. Δυο παιδάκια που τρώνε.
- Μαρένια. Τρώει σταφύλι.
- Ανατόλης. Βλέπω πράσινο χρώμα πίσω από τα παιδιά.
- Λυδία. Δίπλα από το ένα αγόρι υπάρχουν σταφύλια μέσα σε καλάθι, τα σταφύλια είναι κιτρινα και μαύρα και το καλάθι καφέ χρώμα.
- Ελένη. Το ένα αγόρι φοράει ζακέτα.
- Γιώργος Σ. Βλέπω τις πατούσες.
- Αρετή. Ο ένας κάθεται στο πάτωμα, ο άλλος σε σκαμπό.
- Αναστασία. Φοράνε πατελόνια.
- Μιχαήλ. Είναι βρώμικα τα ρούχα τους, έχουν μαύρα πόδια.
- Δήμητρα Μπ. Είναι βρώμικο το πάτωμα, έχει χώμα.
- Ντέιβι. Φοράει σκισμένο πουκάμισο.
- Γιώργος Γκ. Υπάρχει μαύρο χρώμα δίπλα και πίσω από τα παιδιά.
- Κατερίνα. Βλέπω τα γόνατα τους.
- Μαρίλια. Έχουν τρυπήσει τα πατελόνια.
- Δήμητρα Μ. Τα σταφύλια είναι νόστιμα.
- Ανατόλης. Και τα μαύρα σταφύλια είναι νόστιμα. Εμένα μου αρέσουν τα κίτρινα.
- Αναστασία. Τα πόδια έχουν γίνει μαύρα γιατί δεν έχουν παπούτσια.
- Λυδία. Σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά έχουν χαθεί.
- Βαγγέλης. Το αγόρι με το μαχαίρι θα κόψει το πεπόνι. Δεν φοβάται πως θα κοπεί.
- Μιχαήλ. τα παιδιά έχουν μπει σε μια σπηλιά. Νομίζουν ότι είναι το σπίτι τους.
- Δήμητρα Μπ. Είναι μέρα, γιατί έχει φως στον τοίχο.
- Βασίλης. Δεν έχουν νερό να πιουν.
- Γιώργος Γκ. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν λεφτά. Είναι φτωχά.
- Κατερίνα. Πήγαν εκεί γιατι τους αρέσει μέσα στην σπηλιά.
- Γιώργος Γκ. Αναρωτιέμαι με τι πήγαν εκεί; Με τα πόδια, το αμάξι ή την μηχανή;
- Ανατόλης. Μήπως πήγαν με νταλίκα;
- Λυδία. Αναρωτιέμαι αν αυτά τα παιδιά δεν έβλεπαν μπροστά τους, γιατί μίλαγαν και μπήκαν σε άλλο σπίτι.
- Κατερίνα. Μήπως ήθελαν να γίνει εκεί το σχολείο τους;
- Aναστασία. Επειδή δεν είχαν παπούτσια και κάλτσες έγιναν μαύρα τα πόδια τους;
- Nτέιβι. Ήθελαν φαγητό.
- Δήμητρα Μ. Το ένα παιδάκι τρώει σουβλάκι;
- Aρετη. Γιατί πετάνε κάτω τα σκουπίδια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου