Έβρεξε και...ανοίξαμε τις ομπρέλες της φιλίας!!!

                 "Οι ομπρέλες της Φιλίας"

 Μια φορά κι έναν καιρό, ένα πρωινό είχε βροχή (Αλεχάντρο). Ο δρόμος ήταν γεμάτος με νερά (Πέτρος). Το χώμα ήταν βρεγμένο (Όλγα). Τα σύννεφα είχαν σταγονίτσες που έπεφταν στο κεφάλι μας (Κωνσταντίνος Ν). Είχαμε γίνει μούσκεμα (Κωνσταντίνος Σ).
Ένα παιδάκι που πήγαινε σχολείο, ο Πέτρος, έψαχνε να βρει την ομπρέλα του (Αμέλια). Την έψαχνε μέσα στο συρτάρι με τα πράγματα του (Στέφανος). Τελικά την βρήκε και την πήρε μαζί του για να πάει σχολείο (Άγης). Στο δρόμο που πήγαινε για το σχολείο, συνάντησε τον φίλο του (Νικολέτα). Ο φίλος του δεν είχε ομπρέλα και είχε γεμίσει νερά (Εστερίνα). Έκανε και κρύο (Αιμίλιος). Μόλις ο Πέτρος είδε τον φίλο του μούσκεμα, τον λυπήθηκε (Ράνια) και του είπε: "θα σου δώσω την ομπρέλα μου και θα μπω κι εγώ από κάτω" (Αθηνά) γιατί αυτή είναι η ομπρέλα της Φιλίας.

 Μετά τη πρωινή φθινοπωρινή βροχούλα και τη δημιουργία της ιστορίας μας, κάθε μαθητής ζωγράφισε ένα κομμάτι από τις ομπρέλες τις φιλίας και μετα τις συνθέσαμε. Εννοείται πως κάτω από τις ομπρέλες μπήκαν και όλοι οι φίλοι του τμήματος.