Το μόνο που χρειαστήκαμε για να "ντυθούμε" με παραδοσιακές φορεσιές ήταν δύο εθελοντές για μοντέλα, κομμάτια από διάφορα υφάσματα, μανταλάκια και βέβαια πολλή φαντασία.
Το μοντέλο-κορίτσι αρχικά αλλά και το αγόρι αμέσως μετά, στεκόταν δίπλα μου για να βοηθάω με τα μανταλάκια. Τα χρησιμοποιήσαμε για να στερεώνουμε τα υφάσματα, έτσι όπως τα ήθελαν οι "σχεδιαστές" τους.
Έκανα στα παιδιά ερωτήσεις. Τις απαντήσεις τις έβρισκαν στο ταμπλό με τις εικόνες μας. Αυτός που απαντούσε, σηκωνόταν να διαλέξει ύφασμα και να φορέσει, για παράδειγμα το πουκάμισο, στο μοντέλο. Μόλις ολοκληρώθηκε η γυναικεία φορεσιά, καλούσα άλλα παιδιά κοντά μου, αυτά που δεν ειχαν σηκωθεί προηγουμένως, για να ξεντύσουν το μοντέλο. Για παράδειγμα: "Βγάλε το ζωνάρι, από τη Λυδία".
Το μοντέλο-κορίτσι αρχικά αλλά και το αγόρι αμέσως μετά, στεκόταν δίπλα μου για να βοηθάω με τα μανταλάκια. Τα χρησιμοποιήσαμε για να στερεώνουμε τα υφάσματα, έτσι όπως τα ήθελαν οι "σχεδιαστές" τους.
Έκανα στα παιδιά ερωτήσεις. Τις απαντήσεις τις έβρισκαν στο ταμπλό με τις εικόνες μας. Αυτός που απαντούσε, σηκωνόταν να διαλέξει ύφασμα και να φορέσει, για παράδειγμα το πουκάμισο, στο μοντέλο. Μόλις ολοκληρώθηκε η γυναικεία φορεσιά, καλούσα άλλα παιδιά κοντά μου, αυτά που δεν ειχαν σηκωθεί προηγουμένως, για να ξεντύσουν το μοντέλο. Για παράδειγμα: "Βγάλε το ζωνάρι, από τη Λυδία".
Η φουστανέλα μας βγήκε σε στενή γραμμή, αλλά δεν μας πείραξε καθόλου.
Το μαντήλι, θύμιζε λίγο τη Κοκκινοσκουφίτσα, επίσης δεν μας πείραξε καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου